Bertrand du Guesclin
Bertrand du Guesclin, nado cara o 1320 en Broons (preto de Dinan) e finado en 1380 en Chateauneuf-de-Rondon (actual departamento de Lozère), foi un nobre bretón, condestable de Francia e Castela, figura principal na primeira parte da Guerra dos Cen Anos.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | década de 1320 Broons, Francia |
| Morte | 13 de xullo de 1380 (50/60 anos) Châteauneuf-de-Randon, Francia |
| Lugar de sepultura | Basílica de Saint-Denis (esqueleto) Monumento do corazón de Bertrand du Guesclin (corazón) |
| Condestable de Francia | |
| | |
| Actividade | |
| Ocupación | militar, cabaleiro |
| Período de actividade | 1335 (Gregoriano) - |
| Carreira militar | |
| Rama militar | Exército de terra |
| Rango militar | condestable de Francia (1370 (Gregoriano)–1380 (Gregoriano)) Condestable de Castela |
| Conflito | Guerra dos Cen Anos Guerra civil de Castela Guerra de Sucesión da Bretaña batalla de Cocherel batalla de Auray batalla de Nájera batalla de Montiel |
| Outro | |
| Título | Conde |
| Cónxuxe | Jeanne de Laval-Tinténiac Tiphaine Raguenel |
| Pai | Robert II du Guesclin |
| Irmáns | Olivier du Guesclin |
| Descrito pola fonte | Dictionnaire du patrimoine rennais Obálky knih,  The Nuttall Encyclopædia >>>:Du Guesclin, Bertrand, Eagle of Brittany, Guesclin, Bertrand du |
  | |
Traxectoria
editarViña da baixa nobreza da Bretaña onde tomou parte nas guerras de sucesión dese ducado independente. Loitou contra os ingleses en defensa desta. Resistiu en Rennes os ataques do Duque de Lancaster.
Pasou ao servizo de Carlos IV de Francia e dirixiu aos franceses contra os ingleses caendo varias veces prisioneiro. Nunha ocasión declarou ao xefe das tropas rivais, o Príncipe Negro, que todas as mulleres de Francia estarían dispostas a pagaren o seu rescate aínda que tiveran que fiar as fiandeiras de toda Francia. Experto nunha guerra de desgaste, acabou minando as posicións inimigas. En 1364 venceu sobre os anglo-navarros en Cocherel, Normandía. O seu exército eran as temidas e eficaces compañías libres.
Tras a paz de Calais, pasou a Castela para axudar a Henrique de Trastámara contra o lexítimo rei Pedro I o Cruel. A súa intervención foi determinante na decisiva batalla de Montiel onde encontrou a morte este último. A el tamén se lle atribúe a frase: non quito nin poño rei pero axudo ao meu señor, que outros poñen nos beizos do galego conde de Andrade.
Carlos V de Francia nomeouno condestable e, seguindo unha estratexia de evitar grandes batallas decisivas, foi recuperando importantes prazas fortes. Loitou tamén contra o seu ducado natal para colocalo baixo a autoridade do rei de Francia. Faleceu durante o asedio de Châteauneuf-de-Rondon.