Baixa de Lisboa

(Redirección desde «Baixa Pombalina»)

A baixa de Lisboa, tamén chamada baixa Pombalina ou Lisboa Pombalina por ser edificada por orde do Marqués de Pombal, tralo terremoto de 1755, cubrindo unha área de cerca de 255 hectáreas. Sitúase entre o Praça do Comércio, xunto ao río Texo, e o Rossio e a Praça da Figueira, e lonxitudinalmente entre o Cais do Sodré, o Chiado e o Carmo, dun lado, e a e o outeiro do Castelo de San Xurxo de Lisboa, do outro.

Modelo:Xeografía políticaBaixa de Lisboa
Imaxe

Localización
Mapa
 38°42′41″N 9°08′16″O / 38.711393, -9.137736Coordenadas: 38°42′41″N 9°08′16″O / 38.711393, -9.137736
EstadoPortugal
DistritosDistrito de Lisboa
Cidade grandeLisboa
FreguesíaSanta Maria Maior Editar o valor em Wikidata
Xeografía
Parte de
Candidato a Patrimonio da Humanidade
Data31 de xaneiro de 2017
Identificador6226
Conjunto de Interesse Público (pt) Traducir
Identificador10011325

Terreiro do Paço.
Vista xeral da baixa Pombalina.
Vista panorámica sobre a baixa Pombalina desde o miradoiro da Señora do Monte.

A baixa está totalmente integrada no territorio da freguesía de Santa Maria Maior.

Urbanismo editar

 
Rúa Augusta.

A baixa está formada por un conxunto de rúas rectas e perpendiculares organizadas para ambos os lados dun eixe central constituído pola Rúa Augusta. Os edificios teñen unha arquitectura semellante, con baixos comerciais e andares superiores para vivenda. As dimensións de vans eran uniformes, o que permitiu a construción máis rápida con recurso a elementos pre-fabricados, como é o caso das cantarías das xanelas de dous únicos tipos, un para as fachadas das rúas principais e outro para as fachadas das rúas secundarias. Dentro dos edificios, as casas máis pequenas estaban situadas nos andares máis baixos, habitadas polo xeral polos propietarios do comercio situado no seu baixo comercial, e as meirandes nos andares máis altos, reservadas ás familias máis nobres. A baixa Pombalina caracterízase tamén pola monumentalidade dos seus edificios, representativos dunha nova orde social que valoriza a clase comerciante e financeira.

É un dos primeiros exemplos de construción antisísmica. Os modelos arquitectónicos foron examinados coa utilización de tropas en marcha para simular un terremoto.

Foi considerada como candidata portuguesa á lista do como demandante portuguesa á lista de Patrimonio da Humanidade o 7 de decembro de 2004, declarándoa superior ás áreas planeadas en Edimburgo, Turín e Londres.[1]

Galería de imaxes editar

Notas editar

  1. "Candidaturas á UNESCO". Consultado o 17 de xullo de 2020. 

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Monumentos. Revista Semestral de Edifícios e Monumentos, n.º 21. Setembro de 2004.

Ligazóns externas editar