B.B. King

cantante e guitarrista de blues norteamericano
(Redirección desde «B. B. King»)

Riley B. King, nado en Itta Bena, Mississippi, o 16 de setembro de 1925, e finado en Las Vegas o 14 de maio de 2015, foi un cantante e guitarrista de blues. King introduciu un sofisticado estilo de solos baseado nun fluído string bending e nun brillante vibrato que influenciou moitos guitarristas de blues posteriores.[1]

B.B. King
Nome completoRiley Ben King
Data nacemento16 de setembro de 1925
Nado enBerclair
Falecemento14 de maio de 2015 (89 anos)
 Las Vegas
CausaDiabetes mellitus e Ictus
CónxuxeMartha Lee Denton e Sue Carol Hall
Ocupaciónguitarrista, cantante, cantautor, compositor, pianista e produtor musical
XéneroBlues, R&B, blues eléctrico, blues rock
Instrumento(s)voz, guitarra e piano
Tempo en activodende 1948
Na rede
http://www.bbking.com/
IMDB: nm0454475 Allocine: 21688 Rottentomatoes: celebrity/bb_king Allmovie: p38262
Facebook: bbking MySpace: bbking Spotify: 5xLSa7l4IV1gsQfhAMvl0U iTunes: 75207 Last fm: B.B.+King Musicbrainz: dcb03ce3-67a5-4eb3-b2d1-2a12d93a38f3 Songkick: 14318 Discogs: 37729 Allmusic: mn0000059156 WikiTree: King-11616 Find a Grave: 146489606 Deezer: 3614 Genius: Bb-king Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

King foi inducido no Rock and Roll Hall of Fame en 1987, trátase dun dos músicos de blues máis influíntes da historia, gañando o alcume de "O Rei do Blues", e é considerado un dos "Tres Reis da guitarra de blues" (xunto con Albert King e Freddie King, cos cales non ten ningunha relación de parentesco).[2] King actuou incansablemente ao longo de toda a súa carreira musical, realizando de media máis de 200 concertos por ano nos anos 70. Só en 1956 apareceu en 342 actuacións.[3]

King naceu nunha plantación de algodón en Itta Bena, Mississippi, e posteriormente traballou nunha desmotadora en Indianola, Mississippi. Foi atraído cara a música e a guitarra na igrexa, e comezou a súa carreira en juke joints e na radio local. Posteriormente viviu en Memphis, Tennessee, e Chicago, onde medrou a súa fama, xirando extensamente por todo o mundo. King morreu ao 89 anos en Las Vegas, Nevada, o día 14 de maio de 2015.

Traxectoria editar

Inicios editar

Nado nunha cachoupa nunha plantación de cotón de Berclair, preto de Itta Bena, Mississippi.[4] Aos 4 anos a súa nai deixou ao seu pai por outro home e King foioi criado pola súa avoa materna, Elnora Farr, en Kilmichael Mississippi.[5]

Adquiriu unha cultura musical básica cantando no coro de gospel da igrexa baptista desa localidade. King sentiuse atraído pola Igrexa Pentecostal de Deus en Cristo pola súa música. O ministro local utilizaba unha guitarra Sears Roebuck Silvertone durante os seus servizos, e o ministro ensinoulle a King os seus tres primeiros acordes.[6] Semella que ao 12 anos mercou a súa primeira guitarra por 15 dólares,[5][7] aínda que outra fonte indica que Bukka White, curmá da súa nai, regaloulle a súa primeira guitarra.[8]

En 1943 King deixou Kilmichael para traballar como condutor de tractores e tocar no Famous St. John's Quartet en Inverness, tocando en igrexas e en radios comarcais.

Popularidade editar

En 1947, B. B. King gravou con RPM Records nos Ánxeles. Un dos seus descubridores e produtores foi Sam Phillips, quen máis adiante fundou a fundamental Sun Records.

En febreiro de 1952, acadou o seu primeiro número un no Billboard Rhythm and Blues co tema 3 O'Clock Blues; a partir de aí encadeou unha serie de sucesos de vendas, todos eles ligados ao blues e caracterizados polo xeito singular de tocar a súa guitarra Lucille. Asemade, emprendeu xiras con numerosas actuacións por todo o país. Chegou a crear o seu propio selo discográfico: Blues Boys Kingdom. Máis adiante gravou para ABC, MCA, Reprise/Warner Bros. e Virgin/EMI.

Moi recoñecido polas novas figuras brancas do Rock e do Blues, dende Elvis Presley a U2, pasando polos The Rolling Stones e Eric Clapton, acadou un premio Grammy polo tema The Thrill is Gone, gañou sona internacionais con espectáculos por todo o mundo, incluída Galicia e pertence ao Blues Hall of Fame e ao Rock and Roll Hall of Fame.

  1. Komara, Edward M. Encyclopedia of the Blues, Routledge, 2006, p. 385
  2. HalLeonard.com. "Three Kings of Blues". Hal Leonard Online (en inglés). Consultado o 2020-09-17. 
  3. "Blues guitarist B.B. King dies at 89". Los Angeles Times (en inglés). 2015-05-15. Consultado o 2020-09-17. 
  4. "B.B. King | Biography & History". AllMusic (en inglés). Consultado o 2020-09-18. 
  5. 5,0 5,1 "BB King". www.jazzandbluesmasters.com. Consultado o 2020-09-18. 
  6. Silliman, Daniel. "How the church gave B.B. King the blues". Washington Post (en inglés). ISSN 0190-8286. Consultado o 2020-09-18. 
  7. "B.B. King". Academy of Achievement (en inglés). Consultado o 2020-09-18. 
  8. The B.B. King reader : 6 decades of commentary (Rev. ed ed.). Milwaukee, WI: Hal Leonard. 2005. ISBN 0-634-09927-2. OCLC 61261290.