Alfredo Gómez Ollero
Alfredo Gómez Ollero, nado en Paderne de Allariz o 9 de setembro de 1905 e finado en Nantes o 13 de febreiro de 1943, foi un militar e maquis galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 9 de setembro de 1905  Paderne de Allariz, España |
| Morte | 13 de febreiro de 1943 (37 anos) Nantes, Francia |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | militar |
Traxectoria editar
Fillo dunha humilde familia campesiña, aprendeu a ler con 20 anos, traballaba nos veráns como cordoeiro cunha cuadrilla de temporeiros en Córdoba. O 16 de xullo de 1936 viuse atrapado polo estoupido da Guerra Civil na zona republicana. Chegou a capitán do exército republicano, combatendo ás ordes do xeneral Enrique Líster, e exiliouse en Francia.
Internado nos campos de concentración, pasou despois a Nantes e entrou na 178 Compañía de Traballadores Españois. Foi o máximo responsable da resistencia á invasión alemá na zona inferior do Loira. Servía de enlace ao Partido Comunista de España no exilio. Foi detido, xulgado pola Gestapo nun proceso sumarísimo "o proceso dos 42" celebrado o 16 de setembro de 1942, simulacro de xuízo que a ocupación alemá artellou para escarmentar as continuas sabotaxes dos resistentes. Foi encarcerado, torturado e fusilado espido e coas mans atadas ás costas o 13 de febreiro de 1943, xunto con outros 37 maquis, entre eles o seu paisano Benedicto Blanco Dobarro, de Avión.
Le Colectif du Procés des 42, unha organización dedicada á recuperación da memoria histórica dos 37 executados polos nazis, descubriu o 13 de febreiro de 2006 en Nantes un monumento na súa honra.