Zoco (mercado árabe)

Quizais estea buscando zoco (calzado rústico).

Un zoco (do árabe سوق sūq) é a denominación que se dá en galego aos mercados tradicionais dos países árabes, especialmente os que se celebran ao aire libre e que, con frecuencia, teñen lugar un determinado día da semana ou nunha determinada época do ano, aínda que a palabra pode facerse extensiva a todo tipo de mercado tradicional. O significado de zoco está restrinxido respecto do orixinal árabe suq, que significa mercado.

Localizacións

Os zocos xeralmente sitúanse nunha praza no centro das cidades, xa que en torno a el xiran moitas outras actividades, e como é un lugar moi concorrido para todo tipo de compra-venda de artigos variados, tamén xorden á par actividades secundarias de servizos para quen o visita, como son o transporte, garderías...

Historia

Nalgúns lugares a actividade pode ser semanal ou diaria dependendo da poboación e os postos cos que conte. Moitas poboacións reciben o seu nome do mercado estacional que nelas se celebra, como por exemplo, a marroquí Suq al-Arbaa ("mercado do mércores") ou a española Zocodover (de سوق الدواب suq al-dawabb, "mercado das bestas de carga"). En al-Ándalus, e máis tarde nos reinos cristiáns hispanos, estableceuse un sistema de administración do mercado, a cuxa fronte estaba un funcionario chamado zabazoque, do que dependían os restantes, entre eles os almotacéns.

Na literatura

Os zocos, tradicionalmente, non foron só lugares de compra e venda, senón espazos centrais da vida social. Por esta razón aparecen profundamente en toda a literatura tradicional como escenario no que se desenvolven as tramas ou parte delas. Na obra As mil e unha noites, aparece a historia de Gran de beleza no que o pai do protagonista, Chamseddin, é síndico do zoco do Cairo.

Véxase tamén

Bibliografía

E. Lévi-Provençal, "El urbanismo musulmán", in: Mélanges d’histoire et d’archéologie de l’Occident musulman, Hommage à G. Marçais, Algeri, 1957, I, pp. 219–231.
A. ‘Abd ar-Rāziq, "La hisba et le muhtasib en Égypte au temps des Mamlūks", in Annales Islamologiques, XIII (1977), pp. 115–178