Xosé Conde Fernández
escritor e pintor galego
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: José Conde.
Xosé Conde Fernández, nado na Barca de Barbantes (Cenlle) en 1918 e finado no Porriño o 18 de xullo de 1990,[1] foi un escritor e pintor galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1918  A Barca de Barbantes, España |
| Morte | 18 de xullo de 1990 (71/72 anos) O Porriño, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | pintor , escritor |
| Lingua | Lingua galega e lingua castelá |
Traxectoria editar
Emigrou á Arxentina en 1935, traballando de enfermeiro e asistindo polas noites ás clases de Lingua e Literatura na Facultade de Filosofía e Letras da Universidade de Buenos Aires, residindo alí ata 1980. Fundou a revista Mundo Gallego con Eliseo Alonso e Teodoro Campos.
Colaborou en xornais e revistas da colectividade galega na Arxentina e na prensa de Galicia (La Región e La Hoja del Lunes de Ourense, onde mantivo seccións fixas).
Obras editar
Poesía en galego editar
- Nouturnio de soedades, 1952.
- Muiñada noitébrega, 1955.
- Terra aluciada, 1959.
- Os meus cantiles, 1981, Ediciós do Castro.
- Ausencias, soños e rebeldías, 2012, PEN Clube de Galicia.
Poesía en castelán editar
Premios editar
- Premio da Casa de Galicia de Nova York, polo seu libro Flor saudal.
Notas editar
- ↑ La Voz de Galicia, 19-7-1990, p. 59.