Xoana de Castro
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2016.) |
Xoana de Castro, finada en Monforte de Lemos o 21 de agosto de 1374, foi unha raíña consorte de Castela polo seu matrimonio con Pedro I de Castela.
Nome orixinal | (es) Juana de Castro |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | Antes de 1340 Reino de Galicia |
Morte | 21 de agosto de 1374 (Gregoriano) Dueñas, España |
Lugar de sepultura | Panteón Real da Catedral de Santiago |
Outros nomes | la Desamada |
Familia | |
Familia | Casa de Castro |
Cónxuxe | Pedro I de Castela |
Fillos | Xoán de Castela |
Pais | Pedro Fernández de Castro e Isabel Ponce de León |
Irmáns | Fernando Ruiz de Castro Alvar Peres de Castro Inés de Castro |
Orixes familiares
editarFoi filla de Pedro Fernández de Castro, señor de Lemos, Monforte e Sarria, e de Isabel Ponce de León. Por parte paterna foron os seus avós Fernando Rodríguez de Castro, señor de Lemos e Sarria, e Violante Sánchez de Castela, filla ilexítima de Sancho IV de Castela. E por parte materna era neta de Pedro Ponce de León, señor de Cangas e Tinéu, e Sancha Gil de Chacim. Foi irmá de Fernán Ruiz de Castro e de Inés de Castro.
Traxectoria
editarCasou en 1354 co rei Pedro I, que a abandonou poucos días despois de verificado o matrimonio. Para que este se puidese celebrar, os bispos de Ávila e Salamanca declararon nulo que o rei contraera con Branca de Borbón. Dese matrimonio naceu Xoán de Castela e Castro, designado no testamento do seu pai como herdeiro da coroa, en caso de falecemento dos fillos que tivera con María de Padilla.
Aínda que se asegura que Pedro I non volveu a ver a Xoana, non debeu estar tan pouco tempo reunido con ela, xa que o Pontífice o amoestou seriamente, chegando á excomuñón por non obedecer ó seu mandato e se comprende ben que estas dilixencias non se puideron practicar en poucos días. Tamén se di que o rei se separou de Xoana a consecuencia da excomuñón do Pontífice, o que, porén, se omite na crónica de López de Ayala, aínda que se asegura nos fragmentos da crónica do bispo de Xaén.
Cando o rei Pedro I de Castela abandonou a Xoana fíxolle doazón do señorío de Dueñas, onde ela viviu sen deixar nunca de titularse raíña de Castela. Adoita cualifícanse de aduladores e débiles ós bispos de Ávila e Salamanca por declarar nulo o matrimonio de Pedro I con Branca de Borbóna; pero non falta quen expón razóns de gran peso para xustificar a nulidade daquel enlace, e por outra parte, é fama que os citados bispos foron homes piadosos, doctos e cheos de virtude. Consta ademais que non se retractaron, e se ben marcharon a Roma, acudindo ó chamamento do Papa Inocencio VI para responder da súa conduta, non deberon saír desairados cando nada di do resultado da audiencia o cronista Ayala, decidido partidario de Henrique de Trastamara.
O seu sartego está na catedral de Santiago de Compostela.[1]
Matrimonios e descendencia
editarFroito do seu matrimonio con Diego Fernández de Haro tivo un fillo:
- Pedro Díaz de Haro (morto cara 1370)
E do seu matrimonio co rei Pedro I de Castela naceu tamén un fillo:
- Xoán de Castela (1355-1405), designado no testamento do seu pai como herdeiro da coroa, en caso de falecemento dos fillos que tivera con María de Padilla. Contraeu matrimonio con Elvira de Eril e Falces e está sepultado na Catedral de Sevilla.
Notas
editar- ↑ Arco y Garay 1954, p. 300.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Xoana de Castro |
Bibliografía
editar- Arco y Garay, Ricardo del (1954). Sepulcros de la Casa Real de Castilla. Madrid: Instituto Jerónimo Zurita. Consejo Superior de Investigaciones Científicas. OCLC 11366237.
Predecesor: Branca de Borbón |
Raíña consorte de Castela 1354 - 1369 |
Sucesor: Xoana Manuel de Villena |