Xerarquía da morte
A xerarquía da morte (Hierarchy of death en inglés) é un concepto empregado polos xornalistas para definir a sobreatención por parte dos medios de comunicación a fenómenos tráxicos se estes se producen en países desenvolvidos, afectan a xente oriúnda do país, e pertencen á raza branca, en comparación coa menor cobertura dos medios a sucesos que non cumpran estas característica.
Un dos xornalistas que máis escribiu sobre o tema é o escocés Allan Massie.[1]
A rede social Facebook foi tamén criticada por participar na cultura da xerarquía da morte, ao permitir mudar a foto de perfil dos usuarios cunha bandeira de Francia coma mostra de solidariedade cos atentados de París de novembro de 2015, mentres que non ofertaba tal opción para o atentado que se producira no Líbano só un día antes, o que moitos cualificaron de agravio comparativo.[2] A mesma rede social tamén activou unha ferramenta que permitía a todo aquel que se atopase en París avisar a súa familia que se atopaba a salvo.
Outros fenómenos que se poderían cualificar como con atención desproporcionada por estaren sometidos ao fenómeno da xerarquía da morte son o accidente aéreo de Germanwings ou os atentados da maratón de Boston.[Cómpre referencia]
Fenómenos similares editar
O fenómeno da xerarquía da morte é similar ao que acontece coa síndrome da muller branca desaparecida[3].
Notas editar
- ↑ Massie, Allan (16 de abril de 2013). "Allan Massie: Keep Boston bombings in perspective". The Scotsman. Arquivado dende o orixinal o 29 de maio de 2015. Consultado o 29 de maio de 2015.
- ↑ Rubio, Jaime. El País, ed. "Facebook y la jerarquía de la muerte: por qué puedes poner en tu perfil la bandera de Francia y no la del Líbano". Consultado o 24 de setembro de 2016.
- ↑ Jones, Owen (21-4-2013). "Owen Jones: Our shameful hierarchy - some deaths matter more than others - Comment - Voices". London: The Independent. Consultado o 29-4-2013.
Véxase tamén editar
Outros artigos editar
Ligazóns externas editar
- "A hierarchy of death" Artigo de opinión de Roy Greenslade no xornal The Guardian.