Vincenzo Viviani, nado en Florencia o 5 de abril de 1622 e finado o 22 de setembro de 1703, foi un matemático e astrónomo italiano.

Modelo:BiografíaVincenzo Viviani

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento5 de abril de 1622 Editar o valor en Wikidata
Florencia (Gran Ducado de Toscana) Editar o valor en Wikidata
Morte22 de setembro de 1703 Editar o valor en Wikidata (81 anos)
Florencia (Gran Ducado de Toscana) Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaBasílica da Santa Cruz, Tribuna di Galileo 43°46′06″N 11°15′46″L / 43.76845, 11.262739 Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Pisa Editar o valor en Wikidata
Director de teseEvangelista Torricelli e Galileo Galilei Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoMatemáticas e física Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónmatemático, físico, astrónomo Editar o valor en Wikidata
EmpregadorMedici (1649–1703)
Accademia delle Arti del Disegno (1647–1649) Editar o valor en Wikidata
Membro de
Royal Society (1696–)
Accademia della Crusca (pt) Traducir (1661–)
Accademia del Cimento (pt) Traducir (1657–) Editar o valor en Wikidata
ProfesoresGalileo Galilei Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
DoutorandoIsaac Barrow Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteNordisk familjebok
Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
Biblioteca dixital BEIC Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1155562 Find a Grave: 238356014 Editar o valor en Wikidata

Traxectoria

editar

Viviani proclamaba ser discípulo de Galileo, nunha época na que supuña unha valentía. En matemática ocupouse da teoría das proporcións.

Teorema de Viviviani

editar

Débeselle un teorema que leva o seu nome, utilizado nos diagramas estatísticos triangulares, e que se enuncia así:

  • A suma das distancias dede un punto interior dun triángulo equilátero aos tres lados é igual á súa altura.

Obra principal

editar
  • Quinto libro degli Elementi di Euclide, ovvero scienza universale delle proporzioni, spiegata con la dottrina del Galileo, con nuovo ordine distesa (1674); tivo unha segunda edición en 1690).

Dedicou o libro a Leopoldo de Medici, que lle facilitara o coñecemento de fragmentos de Galilei sobre as proporcións.

Na súa honra, un cráter da Lúa leva o seu nome.