Vilfredo Pareto
Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos. |
Vilfredo Pareto, nado o 15 de xullo de 1848 e finado o 19 de agosto de 1923, realizou importantes contribucións ao estudo da economía (e da socioloxía), especialmente no campo da distribución da riqueza e a análise das eleccións individuais. Foi o creador do concepto de eficiencia de Pareto, e contribuíu ao desenvolvemento da microeconomía, con ideas como a da curva de indiferenza.
| Vilfredo Pareto | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 15 de xullo de 1848 |
| Lugar de nacemento | París |
| Falecemento | 19 de agosto de 1923 e 20 de agosto de 1923 |
| Lugar de falecemento | Céligny |
| Soterrado | Cemiterio novo de Céligny |
| Nacionalidade | Reino de Italia |
| Alma máter | Universidade politécnica de Turín |
| Ocupación | economista, filósofo, sociólogo, profesor universitario, enxeñeiro e matemático |
| Pai | Raffaele Pareto |
| Nai | Maria Pareto |
| Cónxuxe | Alessandrina Bakunina e Jeanne Regis |
| Coñecido por | Tratado de Sociologia Geral |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
EconomíaEditar
É famoso pola súa observación de que, en Alemaña o 20% da poboación posuía o 80% da propiedade, que posteriormente Joseph Xuran e outros populizarían como o principio de Pareto e xeneralizarían baixo o concepto de distribución de Pareto.
O índice de Pareto é a medida da desigualdade da distribución do ingreso.
Foi un autor moi prolífico. Escribiu obras de economía e panfletos antigubernamentales desde 1870 ata a chegada de Mussolini para criticar o intervencionismo e a falta de democracia. Na súa primeira etapa intelectual, que logo tomaría outro xiro, foi continuador dos neoclásicos e demócrata radical.
En socioloxía foi un grande innovador. Desprezou algúns postulados económicos (pensamento 100% racional) desde a socioloxía, tomando en consideración os elementos residuales instintivos, non lóxicos nin racionais.
PolíticaEditar
Para Pareto hai dúas clases de homes: raposos e leóns. Os raposos son calculadores, pensadores e materialistas, mentres que os leóns son conservadores, idealistas, resolven pola forza e burocráticos. Introduce o concepto de elite. Para Pareto a elite son os mellores da sociedade. A elite non é hereditaria, e polo tanto haberá unha circulación de elites.
Tamén usa o concepto noutro sentido, no sentido de quen goberna. O ideal sería que coincidise a elite funcional (os mellores) coa elite do poder. Pero isto non é completamente así, pois hai quen goberna sen ser elite (por influencias, familia...) Cando hai demasiados que gobernan sen ser da elite funcional, chega a decadencia e o colapso: "A historia é un cemiterio de aristocracias".
A elite do poder péchase fronte a nova elite que xorde da masa pero acaba sendo substituída. É un ciclo. Pode suceder a través dunha revolución ou por substitución gradual. Unha boa elite é onde hai un bo equilibrio entre raposos e leóns. Cando hai moitos raposos na elite os leóns rebélanse, e viceversa. Cando unha elite é decadente débese exterminar; a elite debe ser de calidade e circulante.
Pareto influíu moito sobre o fascismo italiano. Os fascistas intentaron apropiarse de Pareto, e Pareto en certo xeito correspondeulles (Mussolini nomeouno senador vitalicio), malia estar en desacuerdo con algunhas das súas políticas.
ObrasEditar
- Tratado de Socioloxía Xeral (1916)
- "Considerazioni sui principi fondamentali dell'economia politica pura", 1893, Giornale degli Economisti.
- "Introdución" aos Extractos do Capital de Karl Marx, 1893.
- "Leçon d'économie pure à l'Université de Lausanne", 1893(?)
- "Curso de Economía Politica", 2 volumes, 1896-7.
- "New Theories of Economics", 1897, JPE.
- "Os Sistemas Socialistas", 1901.
- "L'economie et a sociologie au point de vue scientifique", 1907, Rivista dei Scienza.