Victor Grignard

Victor Grignard
	;
Nome orixinal	(fr) François Auguste Victor Grignard
Biografía
Nacemento	6 de maio de 1871 ; Cherbourg, Francia
Morte	13 de decembro de 1935 (64 anos); 7th arrondissement of Lyon, Francia (en)
Lugar de sepultura	Q66689936
Residencia	Francia
Educación	Faculté des Sciences de Lyon (en)
Director de tese	Philippe Barbier
Actividade
Campo de traballo	Química orgánica e química
Ocupación	químico, profesor universitario
Empregador	University of Lyon (en) (1929–) ; École supérieure de chimie, physique, électronique de Lyon (pt) (1919–) ; Université de Nancy (en) (1909–) ; University of Franche-Comté (en) (1905–)
Membro de	Belles-Lettres et Arts Académie des Sciences (pt) (1931–1935); Academia francesa das ciencias
Obra
Doutorando	Charles Hippolyte Courtot (en)
Familia
Cónxuxe	Augustine Marie Boulant (1910–)
Premios
	(1933) comandante da Lexión de Honra; (1920) Oficial da Lexión de Honra; (1912) Medalla Lavoisier; (1912) Premio Nobel de Química; (1906) Jecker Prize (en) ; Cabaleiro da Lexión de Honra ;
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok; Enciclopedia soviética armenia, volume 3, (p.230)

Francois Auguste Victor Grignard, nado en Cherburgo o 6 de maio de 1871 e finado en Lión o 13 de decembro de 1935, foi un químico e profesor universitario francés, máis coñecido como Victor Grignard. En 1912 recibiu o Premio Nobel de Química.

Traxectoria

Fillo dun obreiro dos estaleiros de Cherbourgo, Victor Grignard estudou na Facultade de Ciencias da Universidade de Lión. Alcanzou o grao de Doutor en Ciencias en 1901, sendo profesor de química na mesma universidade ata 1909. De 1910 a 1919 ensinou na Universidade de Nancy, volvendo novamente á de Lión, onde ensinaría de 1919 a 1935.

Durante a primeira guerra mundial foi mobilizado e encargado da vixilancia das vías férreas, antes de participar na procura de gases militares (fosgeno e o gas mostaza) e explosivos.

Investigacións científicas

O seu descubrimento máis importante foi o dos compostos organomagnesianos, chamados reactivos de Grignard. Este descubrimento proporcionou á química orgánica un método novo de síntese que se coñece co nome de reacción de Grignard.

En 1912 foi galardoado coa metade do Premio Nobel de Química polos seus estudos na química dos alcois mediante a reacción Grignard. A outra metade do premio recaeu en Paul Sabatier polo seu método de hidroxenación de compostos orgánicos en presenza de metais.

O 7 de xuño de 1926, foi elixido membro non residente da Academia de Ciencias francesa.

Baixo a súa dirección e con grandes achegas súas, foi editado o Traité de chimie organique (Tratado de química orgánica, 23 vols., 1935-1954).

Véxase tamén

Ligazóns externas

Predecesor: Marie Curie	Premio Nobel de Química 1912 con Paul Sabatier	Sucesor: Alfred Werner