Vanguard 2
Vanguard 2 foi un satélite artificial dos Estados Unidos lanzado nun foguete Vanguard desde o Centro de Lanzamento de Cabo Cañaveral o 17 de febreiro de 1959.[2][3][5][6]
| Vanguard 2 | |
|---|---|
 Maqueta de Vanguard 2 | |
| Tipo | Observación terrestre |
| Organización | NASA |
| Data de lanzamento | 17 de febreiro de 1959, 15:55 GMT[1][2][3][4] |
| Foguete portador | Vanguard[3][5] |
| Sitio de lanzamento | Centro de Lanzamento de Cabo Cañaveral[3][6] |
| Obxectivo da misión | Estudo da capa de nubes terrestre.[3][6] |
| NSSDC ID | 1959-001A |
| Masa | 10,75 kg[3] |
| Dimensións | Esfera de 50,8 cm de diámetro[3] |
| Datos orbitais | |
| Semieixo maior | 8124 km[1] |
| Inclinación | 32,9 graos[1] |
| Apoapse | 2946,9 km[1] |
| Periapse | 559,9 km[1] |
Características editar
Vanguard 2 foi o primeiro satélite adicado ao estudo da capa de nubes da Terra mediante a medición da parte diúrna da luz solar reflectida pola capa nubosa e pola superficie terrestre. Unha vez en órbita o satélite, estabilizado mediante xiro, comezou a precesionar debido á ignición de restos de propelente sólido na terceira etapa no momento da separación entre esta e o satélite. Esta oscilación degradou o sinal do satélite e o envío dos datos da capa de nubes. O transmisor funcionou durante 26 días ata o esgotamento das baterías. O satélite foi seguido tamén opticamente para facer estudos do arrastre atmosférico mediante a determinación da súa órbita.[2][3][5][6]
Vanguard 2 tiña forma de esfera de 10,75 kg de masa e 50,8 cm de diámetro. Estaba construído nunha aliaxe de magnesio, co interior recuberto dunha capa de ouro e o exterior recuberto de aluminio para proporcionar protección térmica. O interior da esfera estaba presurizado e contiña a instrumentación, incluída a electrónica de seguimento, o sistema de telemetría e a electrónica dos experimentos. No interior había tamén dous telescopios ópticos con dúas fotocélulas, apuntando cada un deles en sentido oposto e que facían as medicións da luz reflectida pola Terra. As comunicacións tiñan lugar na frecuencia de 108 MHz e unha cinta grabadora a bordo podía rexistrar ata 50 minutos de datos.[3][5][6]
Dada a súa órbita, Vanguard 2 permanecerá no espazo entre 200 e 300 anos antes da súa reentrada na atmosfera terrestre.[3][5][6]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 N2YO (2011). Real Time Satellite Tracking, ed. "VANGUARD 2" (en inglés). Consultado o 13 de marzo de 2018.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 "Letter dated 6 March 1962 from the Acting Secretary-General addressed to the Chairman of the Committee on the Peaceful Uses of Outer Space, transmitting a communication dated 5 March 1962 from Permanent Representative of the United States of America" (PDF) (62-04423). 7 de marzo de 1962: 2. Consultado o 13 de marzo de 2018.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 NASA (21 de marzo de 2017). "Vanguard 2" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 23 de febreiro de 2017. Consultado o 13 de marzo de 2018.
- ↑ Claude Lafleur (2010). "Vanguard II" (en inglés). Consultado o 13 de marzo de 2018.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Gunter Dirk Krebs (2018). Gunter's Space Page, ed. "Vanguard (20in Cloud Cover)" (en inglés). Consultado o 13 de marzo de 2018.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 Mark Wade (2011). "Vanguard 2" (en inglés). Consultado o 13 de marzo de 2018.
Véxase tamén editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Vanguard 2 |