Troponina T tipo 1 (músculo esquelético 1, lenta)
Identificadores
Símbolo TNNT1
Símbolos alt. ANM, STNT, TNT, TNTS, FLJ98147, MGC104241
Entrez 7138
HUGO 11948
OMIM

191041

RefSeq NM_003283
UniProt P13805
Outros datos
Locus Cr. 19 q13.4
Troponina T tipo 2 (cardíaca)
Identificadores
Símbolo TNNT2
Símbolos alt. CMH2
Entrez 7139
HUGO 11949
OMIM

191045

RefSeq NM_000364
UniProt P45379
Outros datos
Locus Cr. 1 q32
Troponina T tipo 3 (músculo esquelético, rápida)
Identificadores
Símbolo TNNT3
Símbolos alt. AMCD2B, DA2B, FSSV, DKFZp779M2348
Entrez 7140
HUGO 11950
OMIM

600692

RefSeq NM_006757
UniProt O14520
Outros datos
Locus Cr. 11 p15.5

A troponina T é unha das proteínas que forma parte do complexo da troponina. A troponina T únese á tropomiosina (de aí a súa denominación T) no sarcómero das fibras musculares estriadas formando un complexo troponina-tropomiosina, e axuda a posicionar a tropomiosina sobre a actina. Xunto co resto do complexo da troponina modula a contracción do músculo estriado.

Situación da troponina T en complexo.

A troponina T descubriuna o médico alemán Hugo A. Katus na Universidade de Heidelberg. Tamén foi el quen desenvolveu o inmunoensaio da troponina T.[1]

Tipos editar

Existen tres subtipos principais de troponina T, localizados en diferentes tecidos:

Patoloxías editar

En pacientes con enfermidade da arteria coronaria estable, as concentracións de troponina T están asociadas significativamente coa incidencia da morte cardiovascular e insuficiencia cardíaca.

O xene responsable da miocardiopatía dilatada encóntrase no cromosoma 1q32, que é a mesma localización do xene da troponina T cardíaca TNNT2.[3] Defectos no xene que codifica a troponina T dan lugar a unha forma de miocardiopatía hereditaria chamada miocardiopatía hipertrófica, que é a causa máis frecuente de morte súbita cardíaca en atletas mozos. Un xene para a artrogripose distal tipo 2B (AD2B) mapouse no cromosoma 11p15.5, a mesma localización do xene TNNT3 da troponina T do músculo esquelético de contracción rápida, responsable da variabilidade clínica observada no síndrome de Freeman-Sheldon, un tipo de artrogripose.[4]

Notas editar

  1. "Development of the Cardiac Troponin T Immunoassay". American Association for Clinical Chemistry, Inc. 2008. Arquivado dende o orixinal o 07 de xuño de 2011. Consultado o 2010-05-01. 
  2. Samson, F.; Mesnard, L.; Mihovilovic, M.; Potter, T. G.; Mercadier, J.-J.; Roses, A. D.; Gilbert, J. R. :A new human slow skeletal troponin T (TnTs) mRNA isoform derived from alternative splicing of a single gene (en inglés). Biochem. Biophys. Res. Commun. 199: 841-847, 1994.
  3. Durand, J.-B.; Bachinski, L. L.; Bieling, L. C.; Czernuszewicz, G. Z.; Abchee, A. B.; Yu, Q. T.; Tapscott, T.; Hill, R.; Ifegwu, J.; Marian, A. J.; Brugada, R.; Daiger, S.; Gregoritch, J. M.; Anderson, J. L.; Quinones, M.; Towbin, J. A.; Roberts, R. :Localization of a gene responsible for familial dilated cardiomyopathy to chromosome 1q32 (en inglés). Circulation 92: 3387-3389, 1995.
  4. Henry Juver Vergara Fernández, Leonori Román Capdevila. Síndrome de Freeman-Sheldon. Informe de cinco casos (en castelán). Acta Ortopédica Mexicana 2007; 21(6): Nov.-Dic: 338-343.

Véxase tamén editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar