Trompa (arquitectura)

A trompa, en arquitectura, defínese como unha bóveda semicónica[1] de intersección que voa fóra do muro. Ten o vértice no ángulo entre dúas paredes e a parte máis ancha sae cara a fóra. A súa función é a de ser un elemento sustentante que permite transformar, desde abaixo, dúas estruturas de diferente trazado xeométrico como, por exemplo, pasar dunha planta de base cadrada a outra octogonal. Emprégase para realizar ciborios e cúpulas[1], sobre todo na arte románica e na gótica. Parece unha rolda semi-cónica co vértice no ángulo entre dúas paredes e parte amplo.

Bosquexo de trompa.

Ás veces, confúndese coa pendente, posto que teñen unha función semellante.

Construción

editar
 
Sistema de transición a partir dun cadrado para un octogonal

Como se pode ver na imaxe, se se quere transformar a planta cadrada IJKL nunha octogonal ABCDEFGH hai que unir, entre outros, os vértices, HA.

Historia

editar

Foi usada por vez primeira na arquitectura islámica, probablemente en Irán, na arquitectura sasánida do século III[2] ou Mesopotamia, Posteriormente propagáronse na arquitectura bizantina e na arte románica. Aínda que hai autores que matizan que aquelas serían bóvedas nervadas en ladrillo[3], mentres que o uso en pedra comezaría en Ifriqiya (norte de África) de onde pasarían a Al-Andalus. En España, están presentes a partir da arquitectura musulmá sobre todo nas salas da Alhambra.

Galería

editar
  1. 1,0 1,1 Lajo Pérez, Rosina. Léxico de arte. Madrid: Akal. p. 205. ISBN 978-84-460-0924-5. 
  2. Utrero Agudo, Mª de los Ángeles (2006). Iglesias tardoantiguas y altomedievales en la península ibérica: análisis arqueológico y sistemas de abovedamiento. Madrid: CSIC. p. 101. ISBN 978-84-00-08510-0. 
  3. Pavón Maldonado, Basilio (2009). Tratado de arquitectura hispanomusulmana. IV (Mezquitas). Consejo Superior de Investigaciones Científicas. p. 350. ISBN 978-84-00-08746-3. 

Véxase tamén

editar