Alhambra

cidade palatina situada na cidade de Granada

Alhambra é unha cidade palatina situada na cidade de Granada en España. Tratase dun rico complexo palaciano e fortaleza que aloxaba ó monarca e a corte do Reino de Granada. O seu verdadeiro atractivo, como noutras obras musulmás da época, non só radica nos interiores cunha decoración que está entre os cumios da arte andalusí, senón que tamén na súa localización e adaptación, xerando unha paisaxe totalmente integrada coa natureza preexistente. No ano 2006 recibiu uns 2 153 491 visitantes.[1] Ademais é desde o ano 2007 un dos 12 Tesouros de España.[2] Foi declarada, xunto co Generalife e o Albaicín Patrimonio da Humanidade pola Unesco en 1984.[3]

Alhambra, Generalife e Albaicín de Granada
O Patio dos Arrayanes
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
PaísEspaña España
LocalizaciónCoordenadas: 37°10′35″N 3°35′18″O / 37.17634, -3.58821
TipoCultural
CriteriosI, III, IV
Inscrición1984 (8ª sesión)
Rexión da UNESCOEuropa e América do Norte
Identificador314

Etimoloxía editar

Etimoloxicamente, Alhambra en árabe é "Al Ħamrā'" (a Vermella, اَلْحَمْرَاء, procedente do nome completo "al Qal'at al-hamra" (Fortaleza vermella).

 

Vista panorámica da Alhambra con Serra Nevada ó fondo.


Historia editar

 
Plano de Palacio Árabe 1889
 
Unha porta da Alhambra nun gravado antigo.

A Alhambra é unha cidade amurallada que ocupa a maior parte do monte de La Sabika. O Granada musulmá tiña o seu propio sistema amurallado, polo tanto a Alhambra podía funcionar con autonomía respecto da cidade. Na Alhambra atopábanse todos os servizos propios e necesarios para a poboación que alí vivía: palacio real, mesquitas, escolas, talleres etc.

No 1238 entra en Granada pola Puerta de Elvira, e para ocupar o Palacio del Gallo del Viento, Mohammed-Ben-Nazar (ou Nasr), chamado Al-Hamar o Roxo. Cando Ben-Al-Hamar (Mohamed-Ben-Nazar) entrou triunfador en Granada nese ano de 1238, a poboación recibiuno co grito de Benvido o vencedor pola graza de Alá, el respondeu: Só Alá vence. Este é o lema do escudo do Reino de Granada e tamén aparece escrito por toda a Alhambra. Ben-Al-Hamar construíu o primeiro núcleo do palacio. O seu fillo Mohammed II, que foi amigo de Afonso X o Sabio fortificouno.

O estilo granadino na Alhambra é a culminación da arte andalusí, o que aconteceu a mediados do século XIV con Iusuf I, quen construíu a Torre de Comares e con Mohammed V quen edificou o Patio dos Leóns.

No 1492, coa conquista de Granada polos Reis Católicos, a Alhambra pasou a ser o palacio real. O conde de Tendilla. da familia de Mendoza, foi o primeiro alcaide cristián da Alhambra.

O Comité da UNESCO declarou á Alhambra e o Generalife de Granada como Patrimonio Cultural da Humanidade en 1984.

Inscricións editar

 
Detalle dun muro da Alhambra

Existen unhas dez mil inscricións na Alhambra, a maioría delas poemas, sentenzas, textos do Corán e xaculatorias. Todas están escritas en árabe clásico e moitas corresponden ó poetas da Corte de Iusuf I no século XIV. Os apousentos do rei nazarí no palacio de Comares, son os que teñen o maior número de textos cun total de 3.116, o que supón o 35% do total [4]. Estes textos puideron ser escritos para a ocasión ou con anterioridade. Ibn al-Zayab, Ibn al-Jatib e Ibn Zamrak son os autores da maior parte deles. Os tres escritores formaban o groso dos poetas da corte de Iusuf I.

Notas editar

  1. 20minutos.es
  2. 12 Tesoros de España
  3. "Alhambra, Generalife and Albayzín, Granada" (en inglés). UNESCO Culture 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭Sector. Consultado o 09-02-2013. 
  4. Recollido no Corpus Epigráfico de la Alhambra impreso polo CSIC.

Véxase tamén editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar