Triunfo romano

cerimonia da Roma antiga

O triunfo romano, orixinalmente en latín triumphus, era unha cerimonia civil e rito relixioso da Roma antiga, realizada para celebrar e consagrar publicamente o éxito dun xefe militar, normalmente un cónsul, que levara as forzas romanas a unha vitoria ao servizo de Roma ou, orixinal e tradicionalmente, alguén que completara con éxito unha campaña militar no estranxeiro.

O triunfo de Emilio Paulo - Carle Vernet (1789)

Historia

editar

O primeiro triunfo dedicouse a Rómulo por haber vencido os Ceninensi (pobo de orixe sabina), que foi aclamado polos romanos nun desfile que comezara no Capitolio, pasando pola vía Sacra, o foro e rematara no templo de Xúpiter Feretri.[1]

O día do seu triunfo, o xeneral, ou vir triumphalis (despois triumphator), lucía unha coroa triunfal de loureiro e a toga picta (pintada) triunfal, morada e bordada en ouro, que o identificaban como monárquico ou divino.[2] Desfilaba nun carro tirado por catro cabalos polas rúas de Roma co exército desarmado, os prisioneiros e o seu botín de guerra. No templo de Xúpiter, no Outeiro Capitolino, ofrecía ao deus un sacrificio e unha proba da vitoria. A mos maiorum republicana esixía que, a pesar destas honras extraordinarias, o xeneral se comportase con humildade digna, como un cidadán mortal que triunfaba en nome do Senado, do pobo e dos deuses de Roma. Inevitablemente, o triunfo proporcionou oportunidades extraordinarias para o avance persoal, ademais dos seus aspectos relixiosos e militares.

A maioría das festas romanas eran eventos do calendario, mentres que a tradición e a lei reservaban os triunfos para grandes vitorias e aseguraban que a celebración, a procesión, as festas e os xogos públicos promovesen a posición e os logros do xeneral. No período tardorepublicano, debido á crecente competencia entre os aventureiros político-militares que foron a semente do incipiente Imperio Romano, os triunfos eran extravagantes, estendéndose nalgúns casos a varios días de xogos e espectáculos públicos. Comezando polo Principado, o triunfo reflectiu a orde imperial e a preeminencia da familia imperial. O triunfo foi imitado intencionadamente polos estados medievais e posteriores coa celebración de "desfiles reais" e outros eventos cerimoniais.

  1. Tito Livio, Ab Urbe condita, libro I, 10.
  2. Versnel, H. S. (1970). "Iuppiter or rex?". Triumphus: An Inquiry Into the Origin, Development and Meaning of the Roman Triumph. Brill Archive. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Outros artigos

editar