Torre Einstein
A Torre Einstein (en alemán: Einsteinturm) é un observatorio astrofísico do Parque Científico Albert Einstein en Potsdam, Alemaña construído polo arquitecto Erich Mendelsohn.[1] Foi construído no cume do Telegraphenberg de Potsdam para albergar un telescopio solar deseñado polo astrónomo Erwin Finlay-Freundlich. O telescopio admite experimentos e observacións para validar (ou refutar) a teoría da relatividade de Albert Einstein. O edificio foi concibido por primeira vez ao redor de 1917, construído entre 1919 e 1921 tras unha campaña de recaudación de fondos, e entrou en funcionamento en 1924. Aínda que Einstein nunca traballou alí, apoiou a construción e o funcionamento do telescopio. Aínda hoxe é un observatorio solar funcionando como parte do Instituto Leibniz de Astrofísica de Potsdam. A luz do telescopio diríxese a través do eixo até o soto onde se atopan os instrumentos e o laboratorio. No laboratorio houbo máis de media ducia de telescopios. Este foi un dos primeiros grandes proxectos de Mendelsohn, rematado cando un mozo Richard Neutra estaba no seu equipo, e é o seu edificio máis coñecido. Entre 1917 e 1920 Mendelsohn creou numerosos bosquexos co intento de crear unha estrutura que reflectise as teorías innovadoras de Einstein.
| Torre Einstein | |
|---|---|
 Torre Einstein en Potsdam, Alemaña | |
| Edificio | |
| Tipo | Observatorio astrofísico |
| Estilo | Expresionismo |
| Localización | Potsdam, Alemaña |
| Coordenadas | 52°22′44″N 13°03′49″L / 52.378888888889, 13.063611111111Coordenadas: 52°22′44″N 13°03′49″L / 52.378888888889, 13.063611111111 |
| Propietario | Instituto Astrofísico de Potsdam |
| Uso(s) | Observación solar |
| Construción | |
| Inicio | 1920 |
| Construción | 1924 |
| Remodelación | 1997-1999 (restauración) |
| Dimensións | |
| Plantas | 7 |
| Equipo | |
| Arquitecto(s) | Erich Mendelsohn |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O exterior foi orixinalmente concibido en formigón, pero debido ás dificultades de construción co complexo deseño e as escasezas da primeira guerra mundial, gran parte do edificio realizouse en ladrillo, cuberto con estuco. Dado que o material foi modificado durante a construción do edificio, os deseños non foron actualizados para acomodalos. Isto provocou moitos problemas, como rachaduras e humidades. Só cinco anos despois da construción inicial houbo que facer un amplo traballo de reparación, supervisado polo propio Mendelsohn. Desde entón fixéronse numerosas reformas periodicamente.
O edificio foi moi danado polos bombardeos aliados durante a segunda guerra mundial, deixándoo nun estado que estaba ironicamente máis acorde cos bosquexos conceptuais de Mendelsohn[2] que a estrutura de antes da guerra. En 1999 sufriu unha renovación total, polo seu 75 aniversario, para corrixir problemas de humidade e deterioración que supuxeron décadas de reparación. A miúdo cítase como un dos fitos da arquitectura expresionista.
Segundo a tradición, Mendelsohn levou a Einstein nun longo percorrido pola estrutura completada, á espera de algún sinal de aprobación. O deseño, aínda que lóxico e perfectamente suficiente para o seu propósito, destacou como unha "nave espacial desgarbada" nos suburbios de Potsdam. Einstein non dixo nada até horas máis tarde, durante unha reunión co comité de construción, cando murmurou o seu xuízo cunha palabra: "Orgánico".[3] O propio Mendelsohn dixo que o deseñara por un impulso descoñecido, deixando que emerxera da "mística arredor do universo de Einstein". [4]
Investigación editar
Equipos e foco de investigación inicial editar
En 1911, Einstein publicou a versión inicial da súa innovadora Teoría Xeral da Relatividade. Un dos efectos previstos segundo a teoría foi un lixeiro desprazamento das liñas espectrais no campo gravitatorio do sol, agora coñecido como o desprazamento ao vermello. O observatorio solar de Potsdam foi deseñado e construído principalmente para verificar este fenómeno.
O Observatorio Mount Wilson en California, o primeiro telescopio de torre do mundo, foi o modelo da instalación deseñada por Freundlich. Nos telescopios de torre un celóstato (un sistema con dous espellos desviadores) na parte superior dunha construción vertical dirixe a luz cara a un obxectivo. O sistema de lentes real está rixidamente integrado na construción. Os espellos da parte superior son móbiles e só se necesitan estes pequenos compoñentes lixeiros para rastrexar o sol. Debido á disposición vertical, as turbulencias do aire preto do chan practicamente non teñen ningún efecto.
Na Torre Einstein a construción que contén a óptica consta de dúas plataformas de madeira, cada unha de seis m de altura, colocadas unha sobre a outra. O telescopio ten un obxectivo de 60 cm de diámetro e distancia focal de 14 m. Os cuartos para observacións e medicións sitúanse na base da torre. En California, as salas de laboratorio están unha debaixo das outras; en Potsdam están dispostos horizontalmente. Outro espello xiratorio dirixe a luz solar ao laboratorio de espectrógrafos situado no soto detrás dun muro de terra no lado sur da torre. Ten uns 14 m de lonxitude e está illado térmicamente. Aquí é onde se divide a luz nos seus compoñentes espectrais e se analiza. Este deseño dunha á horizontal de laboratorio levou ao perfil alongado de toda a instalación.
Pouco despois de comezar a investigación no lugar, fíxose evidente que a proba buscada sería máis difícil de obter do que se anticipaba orixinalmente, xa que o cambio mínimo das liñas espectrais estaba escurecido por outras influencias solares. O motivo foi a turbulencia atmosférica na superficie solar. Porén, Einstein e Freundlich non só estiveran interesados dende o principio polo problema específico do cambio cara ao vermello, senón que tamén tiñan intención de realizar investigacións básicas en física solar, e os laboratorios estaban deseñados de tal xeito que se podían instalar novos equipos sen dificultade. O comportamento turbulento da atmosfera solar exterior pronto se converteu no tema principal de investigación na Torre Einstein. O desprazamento ao vermello só puido demostrarse na década de 1950 despois de que fose posible analizar con precisión as complexas perturbacións da atmosfera solar.
Traballo actual editar
As características e o comportamento dos campos magnéticos proporcionan a clave para comprender a actividade solar e están no foco dos traballos na Torre Einstein. O campo magnético solar pódese medir coa axuda dun dobre espectrógrafo e dous analizadores de polarización fotoeléctrica. As medicións na fotosfera permiten extraer conclusións sobre a situación a niveis máis altos. Os astrónomos de Potsdam participan no funcionamento dun observatorio en Tenerife. Os instrumentos que se usarán alí son desenvolvidos e probados primeiro na Torre Einstein. A Torre Einstein tamén xoga un papel importante na formación dos estudantes.
Principais vistas editar
Escultura de Einstein editar
Na zona de entrada da torre hai un busto de bronce de Einstein que estaba orixinalmente situado nunha das salas do observatorio. En 1933, ao comezar a ditadura nazi, perdeu o seu nome e condición de instituto independente. As imaxes de Einstein foron eliminadas e as esculturas supostamente fundíronse. Non obstante, despois de 1945 descubriuse que o persoal rescatara o busto que agora se pode ver na base da torre escondéndoo detrás de caixas.
O cerebro de bronce 3 SEC editar
Uns metros diante das escaleiras da Torre Einstein e situado no pavimento da explanada hai un obxecto de arte do tamaño dun puño, unha reprodución en bronce dun cerebro humano de tamaño moi reducido, a súa superficie brillante é un sinal de desgaste, inscrita con os catro caracteres, 3 SEC. Foi creado polo artista berlinés Volker März, quen o colocou aquí e nunha forma idéntica diante do Instituto Neurolóxico da Charité de Berlín. A pequena escultura fai referencia a unha tese científica de Ernst Pöppel segundo a cal "a experiencia da continuidade baséase nunha ilusión. A continuidade xorde a través da posta en rede de contidos, que en cada caso se representan nunha xanela temporal de tres segundos. Reconstruímos a continuidade temporal baseada no que se representa nas illas individuais da conciencia". Asumindo esta idea, März titulou a súa obra "the 3 SEC Bronze Brain - Admonition to the Now - Monument to the continuous present.[5]
Exposición dixital editar
Coa nova reforma da Torre Einstein, presentouse un letreiro fronte cun acceso á exposición dixital Einsteinturm revisited.[6] A exposición mostra como se concibiu a Torre Einstein tanto cientificamente como arquitectonicamente, e explica por que hai que renovala regularmente.[7]
A "Sternstunden – Wunder des Sonnensystems" ('Momentos estelares - Marabillas do Sistema Solar') foi unha exposición que tivo lugar no Gasometer (un espazo reconfigurado para eventos) de Oberhausen en 2010, que incluía información sobre a torre e o telescopio do Parque Einstein de Postdam.[8]
Notas
- ↑ Wolfschmidt & Cotte 2010.
- ↑ "legibility-of-destruction". aggregat456.com (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 19 de agosto de 2014. Consultado o 16 de marzo de 2024.
- ↑ Friedrich, Otto (1986). Before the Deluge: A Portrait of Berlin in the 1920's (en inglés). Fromm International Publishing Corporation. ISBN 978-0-88064-054-1.
- ↑ Wolf von Eckardt, Erich Mendelsohn.
- ↑ LIBRARY, MARTIN BOND/SCIENCE PHOTO. "Bronze brain sculpture - Stock Image - C014/5959". Science Photo Library (en inglés). Consultado o 2024-03-16.
- ↑ "Einsteinturm Revisited". einsteinturm.com (en inglés). Consultado o 2024-03-16.
- ↑ Connolly, Kate (2023-09-26). "Observatory built to represent Einstein’s theory of relativity reopens in Germany". The Guardian (en inglés). ISSN 0261-3077. Consultado o 2024-03-16.
- ↑ "Sternstunden – Wunder des Sonnensystems — Gasometer Oberhausen". www.gasometer.de. Consultado o 2024-03-16.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Torre Einstein  |
Bibliografía editar
| A Galipedia ten un portal sobre: Alemaña |
- Klaus Hentschel: The Einstein Tower An Intertexture of Dynamic Construction, Relativity Theory, and Astronomy, Stanford University Press, Stanford 1997.
- Paul Sigel, Silke Dähmlow, Frank Seehausen and Lucas Elmenhorst: Architekturführer Potsdam - Architectural Guide, Dietrich Reimer Verlag, Berlin 2006, ISBN 3-496-01325-7.
- Wolfschmidt, Gudrun;, Cotte, Miche. "Case Study 12.5: The Einstein Tower, Potsdam, Germany". Heritage Sites of Astronomy and Archaeoastronomy in the context of the UNESCO World Heritage Convention: A Thematic Study (PDF). pp. 209–212. ISBN 978-2-918086-01-7.
- Vaughan Hart, 'Erich Mendelsohn and the Fourth Dimension', ARQ, 2.1, 1995, pp. 50–59
Outros artigos editar
Ligazóns externas editar
- Exposición dixital sobre a Torre Einstein
- Urania: Einsteinturm und Wissenschaftspark: realiza visitas á Torre Einstein (en alemán)
- Descrición detallada
- Páxina de grandes edificios con moitas fotos
- Sonnenobservatorium Einsteinturm (en alemán e inglés, con ilustracións e fotos)
- Sitio web con fotografías de arquitectura Arquivado 05 de xuño de 2009 en Wayback Machine. Arquivado