Teopompo
Teopompo, nado en Quíos no -380 e finado en -323 foi un historiador grego, posibelmente o máis importante do século -IV[1].
| Nome orixinal | (grc) Θεόπομπος  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | século IV a. C. Quíos, Grecia |
| Morte | c. 320 a. C. Alexandría, Exipto |
| Actividade | |
| Ocupación | político, historiador, escritor, orador |
| Período de tempo | Período helenístico |
| Profesores | Isócrates de Atenas |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Pai | Damasistratus of Chios |
| Descrito pola fonte | Nordisk familjebok Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron |
 | |
Traxectoria
editarNaceu na illa de Quíos, no Exeo. O seu pai, Damisístrato, deulle unha educación esmerada. Nas discordias entre Tebas, Atenas e Esparta, a súa familia pronunciouse por Esparta, o que motivou a saída da súa terra. Sábese que en Atenas asistiu á escola de Isócrates. Fixo numerosas viaxes para documentar as súas obras. A máis importante é as Filípicas, formado por 58 libros, centrado na historia de Filipo II de Macedonia. Na súa obra predomina un estilo moralista, distiguíndose pola súa crítica á vida privada de Filipo á vez que apoiaba as súas accións políticas. Recibiu influencias de Heródoto, Isócrates e Antístenes[2].
Perdeuse todo o seu traballo, pero é coñecido polas longas citas que fan del outros autores. Ademais das Filípicas escribiu unhas Helénicas, continuación da obra de Tucídides, que abarca desde o -410 ata a batalla de Cnido. As Helénicas, parecen ser de menor importancia a tenor do pouco citada que é, propia da etapa inicial do autor. Sobre esta obra, o experto en historiografía Arnaldo Momigliano declara que
Teopompo debeu pois madurar precisamente no esforzo de proseguir a obra de Tucídides[2].
Momigliano destaca en Teopompo a superación ao modelo de Tucídides. A entrada de Filipo invalida o esquema Esparta-Atenas, debendo adecuar os modelos históricos á nova realidade política. Tamén escribiu unha Diatriba contra Platón e uns Panexíricos. Segundo Dionisio de Halicarnaso, non só foi un gran historiador, senón un orador excelente e un dos discípulos que honraron máis a escola de Isócrates.