Teodeberto I
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde outubro de 2018.) |
Teodeberto I, nado cara ao 500 e finado no 547 ou 548, (en francés Thibert I ou Théodobert I e en alemán Theudebert I) foi rei merovinxio de Austrasia desde 533 a 548. Tiña a súa residencia en Reims.
  | |
| Nome orixinal | (fr) Theudebert I |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | c. 500 valor descoñecido |
| Morte | 548 (47/48 anos) valor descoñecido |
| Causa da morte | Morte accidental (Ataque animal ) |
| Rei dos francos | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Reino franco |
| Actividade | |
| Ocupación | monarca |
| Outro | |
| Título | Rei dos francos (533–547) |
| Familia | Dinastía Merovinxia |
| Cónxuxe | Deuteria Wisigarda |
| Fillos | Teodebaldo, rei dos francos (  ) DeuteriaBertoara (pt)  ( ) Wisigarda |
| Pais | Teodorico I, rei franco e Ne (en) |
| Irmáns | Théodechilde (en) |
 | |
Fillo do rei franco Teodorico I de Austrasia. Casado en 533 con Deuteria, unha galo-romana. Posteriormente abandona a Deuteria para casar con Wisigarda (filla de Wacho, rei dos longobardos). Estivo casado probabelmente cunha terceira muller, cuxo nome se descoñece. Tivo un fillo, Teodebaldo (533/535 – 555), do seu primeiro matrimonio e unha filla, Berthoara, da súa segunda muller.
No ano 532 Teodeberto completa, xunto con Gontario (fillo de Clotario I) a reconquista dos territorios situados ao sur de Aquitania, tidos polo seu avó Clodoveo I e que foran tomados polos visigodos á morte de Clodoveo. Á morte de Teodorico I a finais do 533, Teodeberto herda as posesións do seu pai, prevalecendo con axuda dos magnates do seu reino contra as reclamaciones dos seus tíos Childeberto I e Clotario I. Entón Khildeberto (que quedara sen descendencia) alíase co seu sobrino e divídese con el a herdanza de Clodomiro en Borgoña. Pouco despois disto adopta a Teodeberto como lexítimo herdeiro.
Os reis merovingios uníronse para loitar contra os ostrogodos, aliándose así mesmo cos xépidos e os longobardos (Teodeberto casou con Wisigarda, filla do rei longobardo). Teodeberto arrebatou as provincias de Nórico e da Recia aos ostrogodos. Tomaron grandes zonas de Venecia en 545, aproveitándose das loitas entre os ostrogodos e o emperador bizantino Xustiniano I. En calquera caso Teodeberto evitou a confrontación co Emperador Bizantino. O historiador bizantino Procopio de Cesarea conta que as tropas francas se comportaron de forma bárbara en Italia e que mesmo chegaron a sacrificar xente; os ostrogodos, pobo emparentado cos francos, non esquecerían xamais a invasión franca, en palabras do historiador.
Foi o primeiro monarca merovinxio que acuñou moeda de ouro coa súa imaxe.
Teodeberto morreu no décimo cuarto ano do seu reinado (a finais do 547 ou comezos do 548). Sucedeuno o seu fillo Teodebaldo I.