Tartaruga de esporas africana

Tortuga de esporas africana
Estado de conservación
Vulnerable
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Chordata Clase: Sauropsida Orde: Testudines Suborde: Cryptodira Familia: Testudinidae Xénero: Centrochelys Gray, 1782 Especie: C. sulcata (Miller, 1779)
Sinonimia Centrochelys (Geochelone) sulcata — BONIN et al 2006
Testudo sulcata Miller, 1779 Testudo calcarata Schneider, 1784 Chersine calcarata Merrem, 1820 Geochelone (Geochelone) sulcata Fitzinger, 1835 Geochelone senegalensis Fitzinger, 1855 Peltastes sulcatus Gray, 1869 Centrochelys sulcatus Gray, 1873 Centrochelys sulcata Gerlach, 2001 Geochelone sulcata senegalensis Ballasina, Vandepitte, Mochi & Fenwick, 2006 Geochelone sulcata sudanensis Ballasina, Vandepitte, Mochi & Fenwick, 2006 (nomen nudum)

A tartaruga de esporas africana (Centrochelys sulcata) é unha especie de tartaruga criptodira da familia dos testudínidos e único membro do xénero Centrochelys. Habitaba boa parte do territorio do norte africano, no bordo sur do deserto do Sáhara, no Sahel, e que actualmente case só sobrevive dentro de parques nacionais e reservas de fauna. Está ameazada no seu hábitat por mor do proceso de urbanización do seu hábitat, a desertización, a agricultura, os pasteiros, así como polo uso da súa carne na alimentación local e pola medicina tradicional.

Polo seu tamaño é a terceira maior tartaruga terrestre do mundo, e a maior das continentais (non orixinarias de arquipélagos).

Taxonomía e etimoloxía

O nome xenérico resulta dunha combinación dos termos gregos geo (γαια), que significa "terra", e chelone (χελώνη), que significa "tartaruga". O nome específico "sulcata" deriva da palabra latina sulcus, que significa "asuco, engurra" facendo referencia ós asucos que aparecen nas escamas da cunha da tartaruga.

Distribución e hábitat

G. sulcata saíndo do seu refuxio.

Geochelone sulcata é unha especie afrotropical do Sahel, distribúese por Etiopía, Malí, Chad, Mauritania, Níxer, o Senegal e o Sudán. Vive nas sabanas, os bosques de acacias, e en zonas áridas e secas. A temperatura do seu ambiente é constante e é de arredor de 30-31 °C nas áreas máis quentes e 22 °C nas zonas máis frías. As baixas temperaturas e a alta humidade poden causarlle doenzas respiratorias. O seu metabolismo está moi adaptado á conservación de auga, que obtén principalmente da vexetación. Durante as horas máis cálidas escava tobos para defenderse da calor.