Sukhoi Su-30
O Sukhoi Su-30 (ruso: Сухой Су-30; designación OTAN: Flanker-C/G/H) é un caza bimotor supermaniobrable de dous asentos desenvolvido na Unión Soviética por Sukhoi. Trátase dun caza multirrol todo tempo para misións aire-aire e de inderdición.
| Sukhoi Su-30 | |
|---|---|
 | |
| Tipo | caza multirrol, caza de superioridade aérea |
| Fabricante | KnAAPO Irkut Corporation |
| Deseñado por | Sukhoi |
| Primeiro voo | 31 de decembro de 1989 |
| Introducido | 1996 |
| Estado | en servizo |
| Principais usuarios | Forza Aérea de Rusia Forza Aérea de Alxeria Forza Aérea de Armenia Forza Aérea do Vietnam |
| Produción | 1992 - presente |
| Unidades construídas | máis de 630 |
| Variantes | Sukhoi Su-30MKI Sukhoi Su-30MKK Sukhoi Su-30MKM |
O Su-30 iniciouse como un proxecto de desenvolvemento interno de Sukhoi na familia Sukhoi Su-27. O plan de deseño foi renovado e o nome foi feito oficial polo Ministero de Defensa ruso en 1996. O Ministerio de Defensa ordenou da familia Flanker, os Su-27, Su-30, Su-33, Su-34 e Su-35 a súa fabricación limitada ou en serie. O Su-30 ten dúas versións distintas, fabricadas por compañías competidoras: KnAAPO e Irkut Corporation, as dúas baixo o paraugas do grupo Sukhoi.
KnAAPO fabrica o Su-30MKK e o Su-30MK2, que foron deseñados e vendidos para China, e despois a Indonesia, Uganda, Venezuela e Vietnam. Debido á participación de KnAAPO dende as primeiras etapas do desenvolvemento do Su-35, estes son basicamente unha versión bipraza do Su-35 de mediados dos 90. Os chineses elixiron un radar máis vello pero máis lixeiro polo que os canards podían eliminarse ara conseguir unha maior carga útil. É un caza con capacidades de supremacía aérea e de ataque, semellante ao estadounidense F-15E Strike Eagle.[1]
Irkut serviu tradicionalmente á Defensa Aérea Soviética e, nos primeiros anos do desenvolvemento do Flanker, tivo a responsabilidade de fabricar o Su-27UB, a versión bipraza de adestramento. Cando a India amosou interese polo Su-30, Irkut ofreceu o Su-30MKI multirrol, orixinado como o Su-27UB modificado con aviónica axeitada para cazas. Xunto coas súas capacidades de ataque a terra, a serie engade características para o rol de superioridade aérea, como canards, pulo vectorial, e un radar de longo alcance. Os seus derivados son os Su-30MKM, MKA, e SM para Malaisia, Alxeria, e Rusia respectivamente. A Forza Aérea de Rusia opera varios Su-30 e tamén ordenou a variante Su-30SM.
Desenvolvemento editar
Aínda que o Su-27 orixinal tiña un bo alcance, non tiña o suficiente para as Forzas de Defensa Aérea Soviéticas. As Forzas de Defensa Aérea necesitaban cubrir a vasta extensión da Unión Soviética. Por iso, en 1986 iniciouse o desenvolvemento do Su-27PU, unha variante con capacidades melloradas do Su-27 capaz de operar como interceptor de longo alcance ou posto de mando aerotransportado.[2]
O bipraza Su-27UB de adestramento de combate foi escollido como base para o Su-27PU, debido a que tiña o rendemento dun Su-27 monopraza con capacidade para dous tripulantes. Un demostrador de proba de concepto voou o 6 de xuño de 1987, e o seu éxito levou a que se comezase a traballar no desenvolvemento de dous prototipos Su-27PU. O primeiro Su-27PU voou en Irkutsk o 31 de decembro de 1989, e o primeiro dos tre modelos de preprodución voou o 14 de abril de 1992.[3]
Notas editar
- ↑ "Russia-Libya in billion-dollar arms deal - MoscowTopNews.com". web.archive.org. 2014-04-07. Archived from the original on 07 de abril de 2014. Consultado o 2022-03-11.
- ↑ "Sukhoi Su-30 story in colours. Sukhoi Su-30 fighter worldwide camouflage and painting schemes. Prototypes, experimental planes, variants, serial and licensed production, deliveries, units, numbers. Russia, India, China, Malaysia, Venezuela, Belarus, Ukraine, Algeria, Vietnam, Eritrea, Angola, Uganda". web.archive.org. 2014-02-22. Archived from the original on 22 de febreiro de 2014. Consultado o 2022-03-11.
- ↑ "[2.0] Second-Generation Su-27s & Derivatives". web.archive.org. 2014-02-22. Archived from the original on 22 de febreiro de 2014. Consultado o 2022-03-11.