Sugar Ray Robinson
Walker Smith Jr., máis coñecido como Sugar Ray Robinson, nado en Ailey (Xeorxia) o 3 de maio de 1921 e finado en Culver City (California) o 12 de abril de 1989, foi un boxeador profesional estadounidense. Estivo activo nas décadas de 1940 e 1950, e combateu nos pesos medios e wélter. Foi incluído no Salón Internacional da Fama do Boxeo en 1990.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (en) Walker Smith 3 de maio de 1921 Ailey, Estados Unidos de América (pt)  |
| Morte | 12 de abril de 1989 (67 anos) Culver City, Estados Unidos de América (pt) |
| Causa da morte | Morte natural (Diabetes mellitus ) |
| Lugar de sepultura | Inglewood Park Cemetery (en) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Estados Unidos de América |
| Educación | DeWitt Clinton High School (en) |
| Altura | 180 cm |
| Cor dos ollos | Castanho escuro (pt) |
| Cor do pelo | Pelo negro |
| Actividade | |
| Ocupación | boxeador , actor de cinema |
| Período de actividade | 4 de outubro de 1940 - 10 de novembro de 1965 |
| Lingua | Lingua inglesa |
| Patrimonio estimado | 500.000 $ (1965) |
| Carreira militar | |
| Conflito | Segunda guerra mundial |
| Nacionalidade deportiva | Estados Unidos de América |
| Deporte | Boxeo |
| Disciplina deportiva | peso médio (pt) peso leve (pt) peso meio-médio (pt) light heavyweight (en) |
| Páxina web | cmgww.com… |
    | |
Como boxeador afeccionado conseguiu un récord de 85 vitorias por ningunha derrota, sendo 69 das súas vitorias por K.O. e 40 destas remataron no primeiro asalto. En 1940 fíxose profesional á idade de 19 anos e xa en 1951 tiña un récord de 128 vitorias, unha derrota (ante Jake LaMotta) e dous empates, con 84 K.O. Mantivo o título do mundo do peso wélter dende 1946 ata 1951 e gañou o título do peso medio tamén en 1951. O ano seguinte retirouse, mais volveu e recuperou o título do peso medio en 1955, converténdose logo no primeiro boxeador da historia en gañar por quinta vez un campionato do mundo, ao volver a gañar o título mediano en 1958. Foi nomeado boxeador do ano dúas veces durante os preto de 26 anos de carreira deportiva.
Robinson foi nomeado o mellor boxeador do século XX por Associated Press.[1] ESPN.com sinalouno sinalou como o mellor boxeador da historia en 2007.[2] A revista The Ring nomeouno «o mellor boxeador libra por libra de todos os tempos» en 1997, e tamén «Loitador da Década» nos anos 1950.[3] Muhammad Ali considerou a Robinson como o mellor boxeador libra por libra de todos os tempos. Opinaron igual outros boxeadores como Joe Louis ou Sugar Ray Leonard.
Legado editar
Alguén dixo unha vez que eran parecidos Sugar Ray Leonard e Sugar Ray Robinson. Créanme, non hai comparación. Ray Robinson foi o máis grande.Sugar Ray Leonard
O rei, o mestre, o meu ídolo.
a frase «libra por libra» foi creada por comentaristas deportivos para el durante a súa carreira, como modo de realizar unha comparación dos boxeadores, independentemente do peso. Mesmo o Salón Internacional da Fama do Boxeo, no cal están incluídos entre outros Muhammad Ali, Joe Louis e Sugar Ray Leonard, Robinson está clasificado como o mellor boxeador libra por libra da historia.[6][7]
En 1997, The Ring clasificouno como o mellor boxeador libra por libra da historia, e en 1999 foi nomeado «peso wélter do século» e «peso medio do século» pola Associated Press.[1] En 2003,The Ring clasificouno o número 11 na lista dos mellores pegadores da historia do boxeo.[8] No ano 2007, ESPN realizou unha lista dos «50 maiores boxeadores de todos os tempos», na cal Robinson aparecía como o mellor boxeador da historia.[2]
Robinson foi un dos primeiros afroamericanos en establecerse como estrela fóra do mundo do deporte. Era unha parte importante na escena social de Nova York, nos anos corenta e cincuenta. O seu glamouroso restaurante, Sugar Ray's, atraía estrelas como Frank Sinatra, Jackie Gleason, Nat King Cole, Joe Louis e Lena Horne.
Robinson tamén foi coñecido pola súa personalidade fóra dos cuadriláteros. Era elegante, tiña carisma e aptitude dramática, era cantante e bailarín.[9] Segundo Ron Flatter, da ESPN, Robinson foi o pioneiro en levar un grupo de acompañantes, como un secretario, o peiteador, o masaxista, un grupo de adestradores, varias mulleres, unha mascota e o xerente de toda a vida, George Gainford.
Robinson inspirou varios boxeadores que colleron o alcume "Sugar" como homenaxe, como Sugar Ray Leonard e Sugar Shane Mosley.
En 2006, Robinson apareceu nun selo postal creado polos Estados Unidos cunha tirada de 100 millóns de unidades.[10]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 Associated Press (8 de decembro de 1999). "Sugar Ray named century's best" (en inglés). espn.com. Arquivado dende o orixinal o 24 de xullo de 2008. Consultado o 17 de abril de 2008.
- ↑ 2,0 2,1 "50 Greatest Boxers of All Time" (en inglés). espn.com. Consultado o 17 de abril de 2008.
- ↑ Eisele, Andrew (2002). "Ring Magazine's 80 Best Fighters of the Last 80 Years" (en inglés). boxing.about.com. Arquivado dende o orixinal o 08 de xaneiro de 2017. Consultado o 15 de novembro de 2011.
- ↑ "Sugar Ray Bio" (en inglés). cgmworldwide.com. Arquivado dende o orixinal o 04 de abril de 2008. Consultado o 17 de abril de 2008.
*"Review Joe ande Teddy Pick Their Top Fighters" (en inglés). espn.com. Consultado o 17 de abril de 2008.
*Smith, Michael David (13 de maio de 2007). "ESPN Greatest Boxers List: Sugar Ray Robinson No. 1" (en inglés). aolsports.com. Arquivado dende o orixinal o 03 de xuño de 2012. Consultado o 17 de abril de 2008.
*Anderson, Dave (13 de abril de 1989). "Sugar Ray Robinson, Boxing's 'Best,' Is Dead". The New York Times (en inglés). Consultado o 17 de abril de 2008.
*Trickett, Alex; Dirs, Ben (13 de xuño de 2008). "Who is the greatest of them all?" (en inglés). bbc.co.uk. Consultado o 17 de abril de 2008. - ↑ "Sugar Ray Bio" (en inglés). cgmworldwide.com. Arquivado dende o orixinal o 04 de abril de 2008. Consultado o 17 de abril de 2008.
*"Review Joe ande Teddy Pick Their Top Fighters" (en inglés). espn.com. Consultado o 17 de abril de 2008. - ↑ Flatter, Ron. "The sugar in the sweet science" (en inglés). espn.com. Consultado o 17 de abril de 2008.
- ↑ Kehoe, Patrick. "Ray Robinson: The champions’ champion" (en inglés). secondsout.com. Arquivado dende o orixinal o 15 de decembro de 2007. Consultado o 17 de abril de 2008.
- ↑ The Ring (2003). "Ring Magazine's 100 Greatest Punchers" (en inglés). about.com. Arquivado dende o orixinal o 07 de xullo de 2011. Consultado o 17 de abril de 2008.
- ↑ The Ring (8 de outubro de 1968). "Sugar Ray: Is He a Black Gable?". The New York Times (en inglés). Consultado o 17 de abril de 2008.
*The Ring (7 de abril de 1958). "The Man Who Comes Back". Time (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 04 de maio de 2008. Consultado o 17 de abril de 2008. - ↑ The Ring (30 de novembro de 2005). "The 2006 Commemorative Stamp Program" (en inglés). usps.com. Arquivado dende o orixinal o 26 de abril de 2008. Consultado o 17 de abril de 2008.