Shabtai Zevi ou Sabbatai Zevi, nado en Esmirna o 1 de agosto de 1626 e finado en Ulcinj (actual Montenegro) cara ao 17 de setembro de 1676[1], foi un mesías e cabalista xudeu, coñecido como Amirah polos seus seguidores.

Shabtai Zevi
Nacemento1 de agosto de 1626
Lugar de nacementoEsmirna
Falecemento17 de setembro de 1676
Lugar de falecementoUlcinj
NacionalidadeImperio Otomán
RelixiónIslam, xudaísmo, Sabbateans e Cábala
Ocupaciónmístico e rabino
Na rede
WikiTree: Zvi-1
editar datos en Wikidata ]
Shabtai Zevi.

Traxectoria editar

Fundou a seita dönmeh, que floreceu no Imperio Otomán, no que confluían elementos do xudaísmo, cristianismo e islamismo.

En 1648 proclamouse mesías, expulsado de Esmirna en 1651 ou 1654 buscou refuxio en Tesalónica (Grecia), en 1665 uníuselle Nathan de Gaza e conseguiu apoio entre os xudeus de Palestina e entre a diáspora. Tras varios anos de prudencia nesa cidade, desencadeou un novo escándalo ao pronunciar nun banquete solemne celebrado no patio da sinagoga Shalom o tetragrammaton, inefable para o xudaísmo, e presentarse como o machia'h ben David, é dicir, o mesías fillo de David[2]. O consello rabínico federal expulsouno da cidade, e Shabtai Zevi partiu a predicar a súa doutrina noutras cidades do mundo sefardí. A súa predicación dividiu á comunidade xudía, tanto en Salónica como noutras cidades, e causou tales desordes que Shabtai Zevi foi arrestado e logo levado a Adrianópolis ante a presenza do sultán. Alí, intimidado a demostrar os seus poderes sobrenaturais rexeitando as frechas con que se lle ameazaba, terminou por abxurar da súa fe e converterse ao islam. Este golpe de efecto foi diversamente interpretado polos seus adeptos. Algúns viron un sinal e convertéronse ao islam; outros rexeitaron a súa doutrina e retornaron ao xudaísmo ortodoxo; e houbo quen, aínda permanecendo externamente fieis ao xudaísmo, continuaron seguindo en segredo os ensinos de Shabtai Zevi[2].

Notas editar

  1. Scholem, Sabbatai Sevi: The Mystical Messiah: 1626–1676, pp. 103–106.
  2. 2,0 2,1 Veinstein, Gilles: Salonique 1850-1918, la "ville des Juifs" et le réveil des Balkans, p.58-62 (en francés).