SMS Elbing
O SMS Elbing foi un cruceiro lixeiro pedido pola mariña rusa baixo o nome Admiral Nevelskoy ao estaleiro Schichau-Werke de Danzig en 1913. Tras o estoupido da Primeira Guerra Mundial, o barco foi confiscado en agosto de 1914 e botado o 21 de novembro dese ano como SMS Elbing. Tivo un barco irmán, o Pillau, líder da súa clase. O buque foi asignado á Hochseeflotte en setembro de 1915. Foi armado cunha batería principal de oito canóns SK L/45 de 150 mm e acadaba unha velocidade máxina de 27,5 nos (50,9 km/h).
| SMS Elbing | |
|---|---|
| Historial | .svg){kind=small}
|
| Estaleiro | Schichau-Werke, Danzig |
| Clase | Pillau |
| Tipo | cruceiro lixeiro |
| Posta en grella | 1913 |
| Botado | 21 de novembro de 1914 |
| Asignado | 4 de setembro de 1915 |
| Destino | afundido na batalla de Xutlandia o 1 de xuño de 1916 |
| Características xerais | |
| Eslora | 135,3 m |
| Manga | 13,6 m |
| Calado | 5,98 m |
O Elbing participou só en dúas grandes operacións durante a súa carreira. A primeira foi o bombardeo de Yarmouth e Lowestoft, acontecido en abril de 1916; alí enfrontouse brevemente á Harwich Force británica. Un mes despois participou na batalla de Xutlandia, onde logrou o primeiro impacto do enfrontamento. Loitou con dureza nos confusos combates nocturnos da batalla e pouco despois da medianoite foi embestido accidentalmente polo acoirazado Posen, abríndose un burato no casco do barco. As inundacións incapacitaron os motores e os xeradores eléctricos do buque, deixándoo inmobilizado e sen potencia. Ao redor das 02:00, un torpedeiro alemán recolleu á meirande parte da súa tripulación, e unha hora despois os homes restantes afundiron o barco; escaparon nunha barca de salvamento e posteriormente foron recollidos por un vapor neerlandés.