Roberto III de Alençon
Roberto III de Alençon, finado en Morteveille [1] o 8 de setembro de 1217, da casa de Montgommery - Bellême, foi conde de Alençon de 1191 a 1217. Era o segundo fillo de Xoán I de Alencon e de Beatriz de Maine.
| Biografía | |
|---|---|
| Morte | 8 de setembro de 1217 (Gregoriano)  |
| Lugar de sepultura | Perseigne Abbey (en)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Francia |
| Actividade | |
| Ocupación | aristócrata |
| Lingua | Lingua francesa |
| Outro | |
| Título | Conde |
| Cónxuxe | Jeanne de Preuilly (en) Emma de Laval (en) Jeanne de Preuilly (en) |
| Fillos | Robert IV d'Alençon (en) (  ) Emma de Laval (en) Maud of Alençon (en) ( ) Jeanne de Preuilly (en) Jean III, Comte d'Alençon (en) ( ) Jeanne de Preuilly (en) |
| Pais | Xoán I de Alençon e Beatrix de Maine (en) |
| Irmáns | John II, Count of Alençon (en) |
 | |
Traxectoria editar
Seu pai morreu en febreiro de 1191 e o seu irmán máis vello Xoán II de Alençon o 6 de maio de 1191, o que o convertería no novo conde de Alençon[2]. Durante a súa vida, estalou a guerra entre o rei de Francia Filipe Augusto e os reis de Inglaterra Ricardo Corazón de León e Xoán sen Terra. En 1203, Roberto abandonou o seu señor e uniuse ao campo capetiano. En maio, os franceses entraron en Alençon[3]. Este cambio permitiu ao señor de Alençon preservar as súas terras unha vez que o ducado de Normandía foi conquistado por Filipe Augusto, mentres que varios señores normandos que permaneceran fieis aos plantaxenets viron as súas terras confiscadas[4].
Matrimonio e descendencia editar
- Casa nun primeiro matrimonio cunha Matilde da que non se coñece máis que o nome e que enviuvou dela.
- Despois casou novamente con Xoana de Preuilly (m. 1211 ), filla de Gauzberto, señor de Preuilly e Bouchet, e de Adelaida de Vendôme. Deste matrimonio naceron:
- Xoán (m. 1212), casado con Adela de Royes, pero morreu sen descendencia antes que seu pai.
- Matilde (m. 1218 ), casada con Teobaldo VI de Blois (m. 1218), conde de Blois, Chartres e Clermont-in-Beauvaisis.
- Viúvo, casou de novo nun terceiro matrimonio, antes de 1215 con Emma de Laval (1200-1264), filla de Guido V, señor de Laval e de Hawisa de Craon. Roberto e Emma de Laval tiveron a:
- Roberto IV de Alençon, conde de Alençon, nado a título póstumo e finado a finais de 1219, antes de xaneiro de 1220.
- Alix
- Elia.
- Emma de Laval (1200-1264) quedou viúva e logo casou con Mateo II de Montmorency, barón de Montmorency e máis tarde con Xoán, señor de Toucy.
Sucesión editar
Despois da súa morte en 1217, o condado de Alençon foi comprado pola coroa francesa, pero axiña pasou lexitimamente ao seu fillo póstumo Roberto IV, que morreu pouco máis de dous anos despois. Despois, o rei Filipe II de Francia recompra os dereitos de Alençon en xaneiro de 1220 ás dúas irmás de Roberto, Alix e Elia. As terras de Saosnois, Montgommery e Le Mêle-sur-Sarthe pasaron a Aimerico II, vizconde de Châtellerault, fillo de Alix de Alençon (irmá de Xoán II de Alençon) e tía de Alix de Alençon (irmá de Roberto III).
Notas editar
- ↑ Roberto de Alençon (-Morteville 8 de setembro de 1217, soterrado en Perseigne). «Johannes filius Willelmi comitis Pontivi» [Xoán fillo de Guillerme I de Ponthieu] doou propiedades á abadía de San Martiño de Troarn co consentemento dos [seus fillos] « filiis meis Johannes et Roberto et Willelmo» por carta datada en 1190. Sucedeu ao seu irmán [Xoán II de Alençon] en 1191 como conde de Alençon. Un manuscrito xenealóxico dos señores de Beaumont recorda a morte de "Robertum comitem Alencheii…apud…manerium suum…Morteveille prope La Val". Ref: Dugdale Monasticon III, Shrewsbury Abbey, XI, Genealogia Dominorum Bellismontium, páx. 522.
- ↑ Sobre a intercalación de Guillerme IV de Alençon, ver a biografía deste.
- ↑ . Daniel Power The Norman Frontier in the twelfth and Early Thirteenth Centuries, Cambridge University Press, 2004, pp. 438-440
- ↑ Como o conde de Meulan Galerano V o o de Evreux Amalarico VI (da casa de Montfort)
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Xoán I de AlençonArquivado 08 de maio de 2008 en Wayback Machine. Arquivado o 2008-05-08 unha Fundación para a Xenealoxía Medieval.
- Dugdale Monasticon III, Abadía de Shrewsbury, XI, Genealogia Dominorum Bellismontium, p. 522.