Pilar Primo de Rivera

política española

Pilar Primo de Rivera y Sáenz de Heredia, nada en Madrid o 4 de novembro de 1907 e finada ibídem o 17 de marzo de 1991, foi a fundadora e dirixente da Sección Femenina da Falange.

Pilar Primo de Rivera
Nome completoPilar Primo de Rivera y Sáenz de Heredia
Nacemento4 de novembro de 1907 e 4 de novembro de 1911
Lugar de nacementoMadrid
Falecemento17 de marzo de 1991 e 1991
Lugar de falecementoMadrid
Soterradacamposanto de San Isidro
NacionalidadeEspaña
Relixióncatolicismo
Ocupaciónpolítica
PaiMiguel Primo de Rivera
NaiCasilda Sáenz de Heredia
IrmánsJosé Antonio Primo de Rivera, Miguel Primo de Rivera y Sáenz de Heredia, Fernando Primo de Rivera y Sáenz de Heredia e Carmen Primo de Rivera
PremiosGran Cruz da Orde de Isabel a Católica, Gran colar da Orde de Cisneros, Gran Cruz de Afonso X o Sabio, Grã-Cruz da Ordem Imperial das Flechas Vermelhas, Gran Cruz da Orde Civil de Beneficencia, Gran Cruz da Orde Civil do Mérito Agrícola, Gran Cruz da Orde de Cisneros, Gran Cruz del Mérito Naval con distintivo blanco e Gran Cruz del Mérito Militar con distintivo blanco
Na rede
IMDB: nm0211171 WikiTree: Primo_de_Rivera_y_Sáenz_de_Heredia-3 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

Filla do ditador Miguel Primo de Rivera e de Casilda Sáenz de Heredia, súa nai morreu en 1909 e Pilar e os seus cinco irmáns, entre eles José Antonio Primo de Rivera (futuro fundador da Falange Española) foron criados pola súa avoa e dúas tías. Fortemente ligada ao seu irmán José Antonio ao fundar a Falange, Pilar ingresou na sección estudantil, o SEU, e en xuño de 1934 creouse a Sección Femenina da Falange converténdose Pilar na súa primeira xefa nacional.

 
Pilar Primo de Rivera (segunda pola dereita), participando nunha reunión na Alemaña nazi (1941).

Pasou o comezo da guerra civil española agochada en Madrid ata que se refuxiou na embaixada arxentina e logrou escapar á zona franquista. Fixou a súa residencia en Salamanca xa convertida nunha autoridade moral entre o movemento falanxista tras a morte de José Antonio. Reticente con algunhas medidas franquistas propuxo que a bandeira e o himno falanxistas se convertesen nos símbolos oficiais de España pero mantivo unha postura ambigua cando Franco unificou os movementos falanxista e carlista na Falange Española Tradicionalista y de las JONS aceptando ao fin un posto no Consello Nacional do novo partido. Franco nomeouna condesa do Castelo de La Mota en 1960. Procuradora en Cortes, abstívose na votación sobre a Lei de Reforma Política de 1976.

Na primavera de 1977 un decreto lei do goberno de Adolfo Suárez cesouna como delegada nacional da Sección Feminina. O goberno comunicoulle o seu cesamento cunha notificación que incluía un sinxelo «Grazas, Pilar». Uns meses máis tarde, en novembro de 1977, as veteranas da Sección Feminina constituíron unha asociación de antigas militantes chamada «Nova Andaina». Primo de Rivera foi elixida presidenta de honra, cargo honorífico que mantivo até o seu falecemento.

Retirada da vida pública, publicou as súas memorias en 1983. Faleceu o 17 de marzo de 1991 en Madrid.

Véxase tamén editar


 
 Este artigo sobre unha personalidade é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.