Wikipedia

Pilarín Bayés

Pilar Bayés i de Luna, nada en Vic (Barcelona) o 21 de abril de 1941,[1] é unha debuxante e caricaturista catalá, máis coñecida como Pilarín Bayés.[2]

Infotaula de personaPilarín Bayés

(2013) Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(es) María Pilar Bayés de Luna Editar o valor em Wikidata
21 de abril de 1941 Editar o valor em Wikidata (83 anos)
Vic, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónReal Academia Catalana de Belas Artes de San Jordi Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoPintura, ilustración, Caricatura e teatro de fantoches (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónilustradora , pintora , caricaturista , debuxante de banda deseñada , monicrequeira , debuxante , puppet designer (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá e lingua catalá Editar o valor em Wikidata
Familia
IrmánsAntonio Bayés de Luna (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
ParentesJoaquín Vayreda y Vila (pt) Traducir (bisavó)
Antoni Bayés i Fuster (pt) Traducir (bisavó) Editar o valor em Wikidata
Premios
Voz: Pilarín Bayés (lingua catalá) Editar o valor em Wikidata
Páxina webpilarin.cat Editar o valor em Wikidata
Instagram: pilarinbayes Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

Estudou na Escola de Belles Arts de Sant Jordi de Barcelona de 1959 a 1964. Os seus debuxos caracterízanse por un ton infantil e inxenuo, mais ao mesmo tempo cheo de graza e ironía, nun estilo moi persoal. Un trazo típico dos personaxes que debuxa é que todos teñen as fazulas vermellas.[3]

Estivo moi vencellada á revista Cavall Fort, na que colabora desde 1964.[1] Tamén ilustrou numerosos libros de carácter didáctico ou narrativo, e tamén aucas ou carteis, entre outros, como El meu pardal (1964), da editorial La Galera, co apoio da pedagoga Marta Mata i Garriga.[1] Malia a súa obra estar dirixida principalmente ao público infantil e xuvenil, tamén publicou caricaturas en xornais como El Correo Catalán, Oriflama ou El 9 nou.

Está moi vinculada á localidade de Tona (Osona). De nena pasaba alí os veráns no Balneari Ullastres, propiedade da familia. En 2011 ela e o seu irmán, o cardiólogo Antoni Bayés i de Luna, foron nomeados fillos adoptivos da vila.[4]

Pilarín compaxina o seu traballo co compromiso social, político e relixioso. A ilustradora participou activamente coa súa obra no proceso de recuperación da lingua e cultura catalás, menosprezadas polo franquismo. A súa traxectoria fica reflectida no libro da Editorial Mediterrània Pilarín, la força de la il·lusió, e Amb barret o sense, escritos por Maria Àngels Ferrer.

En 2017 formou parte da candidatura de Junts per Catalunya por Barcelona nas eleccións ao Parlamento de Cataluña.[5]

É bisneta do pintor Joaquim Vayreda i Vila e do médico Antoni Bayés i Fuster, cofundador do Balneari Ullastres.[2]

Ten catro fillos (María, Martí, Margarida e Roger) e oito netos.[6]

Obra editar

Pilarín ilustrou uns 700 libros traducidos a varios idiomas e traballou en formatos moi diferentes, como aucas, carteis ou grandes murais, amais da escultura. Un momento importante na súa vida profesional foi cando comezou a traballar na revista Cavall Fort e na editorial La Galera. Comezou así a transmitirlle o seu amor por Cataluña ao público infantil. Tamén colaborou coas editoriais Narcea, la Gaya Ciència, Casals, Vicens Vives, Abadia de Montserrat, Toray, Claret, Eumo, Edibook, Ediciones Miquel Sánchez e Editorial Mediterrània. Nesta última ilustrou os 285 números da colección Petites Històries.

 
Obra de cerámica pintada no frontispicio da porta da Escola Infantil Josep Pallach de Gavà (Barcelona).

A obra representa diversas figuras do que poderían ser seres con ás de bolboreta que, sobre un fondo estrelado, levan e interactúan con algúns ingredientes típicos da cociña catalá (espárragos, ovos, sal e aceite). No centro atópase o escudo de Gavà, do que pendura unha grilanda de flores.

A maioría dos seus debuxos consérvanse en diferentes museos cataláns, como o Museu Episcopal de Vic, a Biblioteca Museu Víctor Balaguer, o Museu d'Art Modern de Tarragona, o Museu Comarcal de Manresa ou o Museu de la Pell d'Igualada i Comarcal de l'Anoia.[7] Parte da súa colección persoal consérvase no Arxiu Nacional de Catalunya, en concreto, a obra impresa. Inclúe cinco carteis e dezasete aucas de temática moi diversa: festas, conmemoracións ou efemérides de institucións, empresas, personaxes, vilas e cidades, ou actividades como o deporte ou o comercio. Foron entregadas ao arquivo por ela mesma.[8]

 
Portadas de libros ilustrados pola autora na exposición "Benvinguts al circ de la Pilarín", no Centre Cultural Terrassa, en 2017
  • ABCDari per a Adults (2016), con letra de Òscar Dalmau[9][10]
  • L'auca de Vic,[11] texto de Joan Sunyol, Ed. Martín Casanovas, 1979
  • Auca de Mn. Francesc Vicent Garcia,[12] texto de Joan Vilamala i Terricabras
  • Auca dels Altres Catalans, texto de Joan Vilamala, sobre o libro Els altres catalans de Francesc Candel, 2010

Obras destacadas editar

  • s/d (finais do século XX) - Remullada popular (debuxo a cor sobre papel), conservado na Biblioteca Museu Víctor Balaguer.[7]
  • c. 1983 - Carnestoltes (tinta sobre papel), conservado na Biblioteca Museu Víctor Balaguer. [7]
  • 1988 - Cal Boyer (lapis de cores sobre papel), conservado no Museu de la Pell d'Igualada i Comarcal de l'Anoia.[7]

Exposicións editar

 
Exposición no Palau Robert

En setembro de 2011 inaugurouse no Museu de l'Art de la Pell de Vic a exposición antolóxica Benvinguts al Circ de la Pilarín, un percorrido pola súa traxectoria profesional que percorreu varias cidades.[13][14]

En abril de 2012 inaugurouse no Palau Robert de Barcelona a exposición Pilarín, 50 anos dibuixant per a tots.[15]

Premios e recoñecementos editar

Notas editar

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Redacció osona.com, ed. (1 de febreiro de 2011). "Tona nomena els germans Bayés fills adoptius del municipi". 
  2. ↑ 2,0 2,1 "Ajuntament de Tona" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 07 de outubro de 2010. Consultado o 27 de maio de 2022. 
  3. ↑ Casas, Sònia (xaneiro de 2010). Sàpiens (Barcelona) (núm. 87): p. 15. ISSN 1695-2014.  Falta o |title= (Axuda)
  4. ↑ Vilaweb, ed. (4 de febreiro de 2011). "Els germans Antoni i Pilarín Bayés nomenats fills adoptius de Tona". 
  5. ↑ "Junts per Catalunya, la llista del PDECat que encapçalarà Puigdemont". VilaWeb. 13 de novembro de 2017. 
  6. ↑ Ara, ed. (25 de setembro de 2021). "Quatre fills, vuit nets i mil llibres: la font de l'alegria de Pilarín Bayés". 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Generalitat de Catalunya (ed.). "Museus en línia. Departament de Cultura i Mitjans de Comunicació de la Generalitat de Catalunya". Arquivado dende o orixinal o 27 de maio de 2022. Consultado o 27 de maio de 2022. 
  8. ↑ Arxiu Nacional de Catalunya (ed.). "Fitxa del fons". 
  9. ↑ Dalmau, Òscar (2016). ABCDari per a Adults. Barcelona: Casa Catedral. ISBN 978-84-943860-3-9. 
  10. ↑ Serra, Laura (8 de abril de 2016). "La dibuixant i Òscar Dalmau publiquen l'àlbum ‘Abcdari per a adults': de la A d'‘adulteri’ a la Z de ‘zoofília’". Ara. 
  11. ↑ L'auca de Vic
  12. ↑ "Auca de Mn. Francesc Vicent Garcia". Arquivado dende o orixinal o 24 de xaneiro de 2022. Consultado o 27 de maio de 2022. 
  13. ↑ Serra, Laura (28 de setembro de 2011). Ara (Barcelona): p.26.  Falta o |title= (Axuda);
  14. ↑ Editorial Mediterrània - Obra Social Sant Joan de Déu (ed.). "El premi - Premi Pilarín Bayés". 
  15. ↑ "Exposició "Pilarín, 50 anys dibuixant per a tots"". Arquivado dende o orixinal o 31 de maio de 2012. Consultado o 27 de maio de 2022. 
  16. ↑ 16,0 16,1 "Pilar Bayés i de Luna". L'Enciclopèdia.cat. Barcelona: Grup Enciclopèdia Catalana. 
  17. ↑ L'univers de Pilarín Bayés s'obre a la ciutat de Vic amb un parc infantil inspirat en el conte d'en Patufet a VilaWeb, 5 de setembro de 2013

Bibliografía editar

  • FERRER, M. Àngels. Pilarín: la força de la il·lusió. Barcelona: Ed. Mediterrània, 2007.
  • FERRER, M. Àngels; VIDAL, Jaume. Pilarín. Amb barret o sense. Barcelona: Norma Editorial, 2013.
  • GUTIÉRREZ, Thaïs. Tot el que hem viscut: converses amb Pilarín i Antoni Bayés de Luna. Barcelona: Columna, 2014.

Ligazóns externas editar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pilarín_Bayés&oldid=6680626»