Physalis
| fisalis (xénero Physalis) | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Physalis peruviana | |||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Especies | |||||||||||||||||||
|
Véxase no texto. | |||||||||||||||||||
Physalis (os fisalis) é un xénero de plantas da familia das solanáceas (familia da tomateira e a pataqueira), nativo das rexións temperadas, cálidas e subtropicais de todo o mundo.
Como ocorre con outras especies e froitas exóticas, os fisalis medran moi ben nas condicións galegas e do norte da península en xeral.
Nomes comúns editar
Non ten a especie un nome vulgar galego agás o xenérico: fisalis,[Cómpre referencia] xa que non é unha planta europea. No Perú coñécese como "aguaymanto" e "capulí". No Ecuador coma "uvilla", en México co nome de coztomate e en lingua otomí como depe; en Colombia "uchuva".
Descrición editar
O xénero caracterízase polo seu froito arroibado, amarelento e miúdo, semellante en tamaño, forma e estrutura a un tomate, mais envolto en parte ou completamente por unha casca grande que deriva do cáliz.
O seu cultivo, orixinario de América do Sur, remóntase ao período dos Incas no Perú.
Caracterízase por ser unha baga carnosa, doce e un chisco aceda, bastante zumarenta en forma de globo ou ovoide cun diámetro. O seu peso aproximado varía entre 4 e 7 g de media, está cuberta por un cascabullo formado por cinco sépalos que o abeira de insectos, paxaros, patóxenos e condicións climáticas extremas.
Naturalización editar
En Galiza e cornixa cantábrica cultívase xeralmente coma aproveitamiento marxinal porque medra de xeito doado nos climas frescos e húmidos de influencia mariña. En Asturias atópase incluso como subespontánea.
Propiedades editar
Unha das principais características do froito son as súas excelentes cualidades nutricionais que foron pouco difundidas, especialmente as súas propiedades de redución de colesterol, o seu alto contido de fibra, vitamina A e apreciado polo seu excelente e alto contido de caroteno e vitamina C, e o seu baixo nivel de calorías. Rico en minerais, especialmente calcio, ferro e fósforo; contén niveis importantes de proteína. Fortalece o sistema inmunitario e a visión, ademais de funcionar como antioxidante. É ademais unha boa fonte de pectina. Outra das bondades do Physalis é a súa gran duración a temperatura ambiente da vida post colleita.
Composición nutricional (100 g de polpa) editar
- Calorías: 54
- Auga g: 79
- Proteínas g: 1,1
- Graxas g: 0,4
- Glícidos: 13,1
- Fibra g: 4,8
- Cinsas g: 1
- Calcio mg: 7
- Fósforo mg: 38
- Ferro mg: 1,2
- Vitamina A (UI):648
- Tiamina mg: 0,18
- Riboflavina mg: 0,03
- Niacina mg: 1,3
- Ácido ascórbico mg: 20
- Polpa g /100 g froita: 70
- Pela/100 g froita: 3,5
- Sementes /100 g froita: 26,5
Usos editar
O seu consumo é en forma natural, en fondos de chocolate, repostaría, xeleas, zumes, xeados, doces, marmeladas, en mollos para carnes brancas e ensaladas e incluso coma decoración de pratos especiais. Internacionalmente considéraselle coma unha froita exótica. Industrialmente fabrícanse marmeladas, néctares, zumes turbios, e conservas con resultados moi satisfactorios, ofrecendo un rendimento de 83 a 86% en polpa.
Especies editar
Notas editar
Véxase tamén editar
| Wikispecies posúe unha páxina sobre: Physalis |
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Physalis |