Otto Brunfels

Otto Brunfels (ou Otho Braunfels, ou Othon Brunfels), nado preto de Maguncia (Alemaña) contra 1488 e finado en Berna (Suíza) o 25 de novembro de 1534, foi un teólogo, humanista, médico e botánico alemán. Carl von Linné considerábao como un dos pais da botánica, se ben non tivo moito en conta os botánicos antigos.

Otto Brunfels
Otto Brunfels 2.jpg
Nacemento1488
Lugar de nacementoMaguncia
Falecemento1534 e 23 de novembro de 1534
Lugar de falecementoBerna
NacionalidadeAlemaña
Relixiónluteranismo
Alma máterUniversidade de Maguncia e Universidade de Basilea
Ocupaciónbiólogo, teólogo, botánico, entomólogo, farmacéutico, profesor universitario e médico
editar datos en Wikidata ]
Otto Brunfels aos 46 ans.

TraxectoriaEditar

Despois de estudar teoloxía e filosofía na universidade de Maguncia, Brunfels ingresou nun mosteiro Cartuxo en Maguncia, desprazándose máis tarde a outro en Königshofen, cerca de Estrasburgo. En Estrasburgo estableceu contacto, en 1519), cun veterano avogado, Nikolaus Gerbel, que dirixiu a atención de Brunfels cara aos poderes curativos das plantas, polo que impulsou as súas posteriores investigacións botánicas.

Despois da súa conversión ao protestantismo (foi apoiado por Franz von Sickingen e Ulrich von Hutten), ante a insistencia do Deán de Frankfurt Johann Indagine, Brunfels se converteu en ministro en Steinau an der Straße (1521) e despois en Núremberg e Rin. Máis tarde serviu durante oito anos como cabeza do colexio Carmelita en Estrasburgo.

Na lista das máis importantes obras heréticas publicadas por orde do Emperador Carlos V pola universidade de Lovaina, en 1550, Brunfels foi colocado en primeiro lugar.

Nun dos seus traballos defendeu a Ulrich von Hutten contra Erasmo de Rotterdam e publicou os manuscritos heréticos de Jan Hus. O libro Catalogi virorum illustrium, escrito por Brunfel en 1527 está considerado como o primeiro libro na historia da Igrexa evanxélica.

Despois de que o seu amigo Ulrich von Hutten falecera en 1523, as súas ideas relixiosas centráronse nunha controversia con Martiño Lutero e Ulrich Zwingli.

Logo comezou os estudos de medicina na universidade de Basilea 1530. En 1532 empezou a traballar como físico (médico) en Berna, onde permaneceu até o final da súa vida.

Despois dos seus numerosos traballos teolóxicos, Brunfels publicou tratados de pedagoxía, lingua árabe, farmacia e botánica.

ObrasEditar

 
Helloborus niger
tirado do Herbarum vivae eicones de Brunfels.
  • Othonis Brvnfelsii Pro Vlricho Hutteno defuncto ad Erasmi Roter. Spongiam Responsio (1523)
  • Processus consistorialis Martyrii Io. Huss (1524)
  • Pandectarum Veteris et Novi Testamenti (1527)
  • Catalogi virorum illustrium veteris et novi testamenti (1527)
  • Catechesis puerorum in fide, in literis et in moribus (1529)
  • Herbarum vivae eicones, 3 Vol. (1530-36)
  • Catalogus illustrium medicorum seu de primis medicinae scriptoribus (1530)
  • Iatron medicamentorum simplicium (1533)
  • Contrafayt Kreüterbuch 2 Vol. (1532-1537)
  • Onomastikon medicinae, continens omnia nomina herbarum, fruticum etc. (1534)
  • Epitome medices, summam totius medicinae complectens (1540)
  • In Dioscoridis historiam plantarum certissima adaptatio (1543)

HonrasEditar

EpónimosEditar

Xénero de plantas
  • (Solanaceae) Brunfelsia L. 1753.[1]
Especies
  • (Crassulaceae) Sedum brunfelsii Boreau 1866.[2]

AbreviaturasEditar

A abreviatura Brunfels emprégase para indicar a Otto Brunfels como autoridade na descrición e clasificación científica dos vexetais.

NotasEditar

  1. Linné, Karl von, Species Plantarum, 1: 191. 1 de maio de 1753.
  2. Boreau, Alexande, Mém. Soc. Acad. Maine Loire, XX, 1866, 121.

Véxase taménEditar

BibliografíaEditar

  • Isely, D. (1993): One hundred and one botanists. Iowa State University Press.
  • Jahn, I. (ed.) (2004): Geschichte der Biologie. Theorien, Methoden, Institutionen, Kurzbiografien. Spektrum Akademischer Verlag, 3ª ed. ISBN 3-937872-01-9
  • Mägdefrau, K. (1992) Geschichte der Botanik. Leben und Leistung grosser Forscher Spektrum Akademischer Verlag, 2ª ed. ISBN 3-8274-0733-8
  • Roth, F. W. E. (1990): "Otto Brunfels 1489-1534. Ein deutscher Botaniker" in: Botanische Zeitung, 58 páxs. 191-232
  • Weigelt, S. Otto Brunfels. Seine Wirksamkeit in der frühbürgerlichen Revolution unter besonderer Berücksichtigung seiner Flugschrift "Vom pfaffenzehnten". Dtuttgart: Akademischer Verlag. ISBN 3-88099-157-X

Ligazóns externasEditar