Oriente[1] é unha noción europea de orixe ilustrada e romántica. Describe os territorios que nos séculos XVII e XVIII se escapaban ao coñecemento e control directo das potencias europeas e se situaban ao leste dos montes Urais e ao sur do Mar Negro. Eran, basicamente, a Asia e o norte da África.

Porén, Oriente non existe como tal entidade xeográfica nin cultural. Inclúe desertos como o deserto do Gobi, estepas cultivábeis, como Siria, cordilleiras e bacías fluviais (Nilo, Éufrates e Tigris, Indo, Ganxes, Yang-Tse), a xungla etc.

Culturalmente dividiuse en tres áreas:

En historiografía, fálase da Historia Antiga de Oriente ou da Historia do Oriente Antigo por mero paralelismo coa historia occidental.

Notas editar

Véxase tamén editar

Outros artigos editar