Olav II de Dinamarca

Olav IV Haakonsson, tamén coñecido como Oluf II de Dinamarca e Olav IV en Noruega, nado na fortaleza de Akershus de Oslo, en decembro de 1370 e finado no castelo de Falsterbo, en Skåne (actual Suecia), o 3 de agosto de 1387, foi rei de Dinamarca entre 1376 e 1387 e rei de Noruega de 1380 a 1387. Tamén foi rei de Suecia, en oposición a Alberte de Mecklemburgo.

Olav II de Dinamarca
Nacemento	1370
Lugar de nacemento	Fortaleza de Akershus
Falecemento	3 de agosto de 1387
Lugar de falecemento	Falsterbo
Soterrado	Sorø Abbey
Nacionalidade	Noruega e Dinamarca
Relixión	cristianismo
Ocupación	monarca
Pai	Haakon VI da Noruega
Nai	Margarida I de Dinamarca
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]

Traxectoria

Olav era fillo de Haakon VI de Noruega e Margarida I de Dinamarca. Haakon era fillo do rei Magno II de Suecia e de Margareth, filla do rei Valdemar IV de Dinamarca. Despois de Olav, ningún rei noruegués naceu en chan noruegués por máis de 550 anos, até que o príncipe Harald naceu en 1937. A súa morte foi o fin da liña masculina da Dinastía Folkung en Suecia.

Olav herdou o trono de Dinamarca a través da súa nai, e o trono noruegués a través do seu pai. Foi electo formalmente Rei de Suecia en 1385, a pesar de ser apenas un adolescente e, polo tanto, a súa nai sería a rexente. A súa morte prematura en 1387, tornou á súa nai, Margarida I de Dinamarca capaz de unir os tres reinos escandinavos nunha unión sobre unha soa coroa como a Unión de Kalmar en 1397.

Véxase tamén

Bibliografía

• Ingebritsen, Christine (2006). Scandinavia in World Politics. Col. Europe Today (en inglés). Lanham, MD: Rowman & Littlefield Publishers. ISBN 978-0742509665. 

Predecesor: Valdemar IV	Rei de Dinamarca 1375 - 1387	Sucesor: Margarida I
Predecesor: Haakon VI	Rei de Noruega 1380 - 1387	Sucesor: Margarida I