Por Unión de Kalmar, de 1397, coñécese ao estado nórdico xurdido a raíz da fusión das tres monarquías nórdicas (Noruega, Suecia e Dinamarca) nunha mesma persoa, a raíña Margarida I de Dinamarca, raíña de Noruega e Dinamarca en 1387, e nomeada raíña de Suecia en 1397.

Modelo:Xeografía políticaUnión de Kalmar

Localización
Editar o valor em Wikidata Mapa
 55°40′00″N 12°34′00″L / 55.666666666667, 12.566666666667Coordenadas: 55°40′00″N 12°34′00″L / 55.666666666667, 12.566666666667
CapitalOslo (1387–1523)
Roskilde (pt) Traducir (1387–1443)
Uppsala (1389–1436 (Gregoriano))
Estocolmo (1436–1523)
Copenhague (1443–1523) Editar o valor em Wikidata
Poboación
Poboación4.000.000 (1500) Editar o valor em Wikidata
Relixióncatolicismo Editar o valor em Wikidata
Datos históricos
Creación1397 Editar o valor em Wikidata
Disolución1523 (Gregoriano) Editar o valor em Wikidata
Organización política
Forma de gobernounião pessoal (pt) Traducir
monarchie aristocratique (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Órgano lexislativoRiksråd (en) Traducir , Editar o valor em Wikidata

Os reinos escandinavos tentaron en diversas ocasións, ao longo do século XIV, chegar á unidade política mediante enlaces matrimoniais. A primeira Unión logrouse en 1319 entre noregueses e suecos. Máis tarde os tres reinos formarían parte da Unión coa unión entre Margarida de Dinamarca e Haakon de Noruega e Suecia.

Deste xeito, orixinouse un grande reino nórdico que englobaba non só os actuais reinos que o formaban, senón tamén os seus territorios dependentes, como Groenlandia, Islandia e as Illas Feroe (dependentes de Noruega), e Finlandia (pertencente a Suecia).

Porén, o reino nórdico non chegou a consolidarse, por mor do receo da aristocracia sueca cara a Dinamarca, que exercía de potencia dominante dentro da Unión. Tras varias revoltas dos suecos (en 1444-1446, en 1464 e a definitiva revolta de 1521), a Unión disolveuse en 1523, coa elección de Gustavo Vasa como rei de Suecia. Dinamarca e Noruega, pola súa parte, permaneceron unidas até 1814.