Odoacro
Odoacro, nado preto do ano 433 e finado en 493, tamén coñecido como Odovacar, posiblemente derivado do xermánico Audawakrs ('que busca a riqueza'). Foi o xefe da tribo xermana dos hérulos, de orixe huna e escira. Na historia salienta por ser quen destituíu ó derradeiro emperador romano de Occidente, Rómulo Augústulo, en 476, quen foi deportado ó Castellum Lucullanum na baía de Nápoles.
.png)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | c. 433 (Gregoriano) Panônia Prima (Imperio Huno) |
| Morte | 15 de marzo de 493 (59/60 anos) Rávena (Reino de Italia) |
| Rei de Italia | |
| 4 de setembro de 476 – 15 de marzo de 493 ← sen valor – Teodorico o Grande → | |
| Datos persoais | |
| Relixión | Arianismo |
| Actividade | |
| Ocupación | líder militar |
| Período de tempo | Antigüidade tardía |
| Participou en | |
| 476 | deposición de Rómulo Augústulo |
| Familia | |
| Cónxuxe | Sunigilda |
| Fillos | frankish princess, Ocla |
| Pai | Edeco |
| Irmáns | Onoulfo |
| Descrito pola fonte | Allgemeine Deutsche Biographie Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Novo Dicionario Enciclopédico, 1911-1916 |
Traxectoria
editar
Despois de derrocar a Rómulo Augústulo, a Odoacro presentóuselle a oportunidade de nomear a un novo emperador titular e gobernar a través del, ou gobernar como axente do emperador romano de Oriente. A diferenza de moitos dos seus predecesores, como Ricimer, optou pola segunda opción, devolvéndolle as insignias imperiais de Occidente ó emperador Zenón en Constantinopla, xunto cunha carta na que pedía ser confirmado dux de Italia. Zenón accedeu a esta petición e concedeulle o rango de patricio.
Até a súa morte en 480, o emperador lexítimo de Occidente Xulio Nepote seguiu sendo teoricamente o superior de Odoacro, mentres que este chegou mesmo a emitir moeda no seu nome. Malia iso, Odoacro tamén se chamou a si mesmo rex Italiae (Rei de Italia) e como tal foi recoñecido durante o resto da súa vida.
Con todo, as relacións entre Odoacro e a Roma oriental empeoraron máis adiante, e en 489, co apoio do emperador Zenón, os ostrogodos baixo Teodorico o Grande invadiron o reino de Odoacro, destruíron o seu exército de bárbaros foederati (e as poucas tropas romanas que aínda existían), forzando a que se rendese en 493. Teodorico convidou a Odoacro a un banquete en Rávena, e crese que alí o asasinou coa súa propia espada, facéndose con todo o seu reino.
Véxase tamén
editar| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Odoacro |
Bibliografía
editar- Thompson, E. A. (1982). Romans and Barbarians: The Decline of the Western Empire (en inglés). Madison: University of Wisconsin Press. ISBN 9780299087005.