Mitoloxía xermánica

A mitoloxía xermana é o conxunto de crenzas profesadas polos antigos pobos xermánicos antes da súa cristianización, en diferentes rexións do Norte de Europa, como a antiga Xermania, Escandinavia, Islandia, as Orcadas e as Shetland, a costa máis meridional de Escocia ou a parte oriental de Inglaterra.

Mitoloxía xermánica
Unha bracteada do período das migracións que representa segundo diversas teorías a Wōden, ó seu cabalo Sleipnir e a Hugin ou Munin, personaxes da mitoloxía xermánica, e máis tarde da nórdica.
Instancia de	mitoloxía
Subclase de	mitoloxía
Parte de	cultura nórdica
Descrito pola fonte  Grande Enciclopedia Soviética (1926—1947)
Composto por  mitoloxía nórdica  continental Germanic mythology (en)  English mythology (en)
[ Wikidata ] [ C:Commons ]

Subdivisións

A mitoloxía xermánica subdivídese, debido ás súas múltiples orixes, en tres grupos diferentes:

• A mitoloxía anglosaxoa, que ten a súa orixe nas tradicións pagás que portaron os anglos, xutos e saxóns á illa de Britania durante a colonización da súa parte oriental no século VI.
• A mitoloxía alemá, compendio de crenzas que profesaban os pobos xermanos que vivían na actual Alemaña antes de seren cristianizados.
• A mitoloxía nórdica ou escandinava, radicada fundamentalmente en Escandinavia e posteriormente en Xutlandia e Islandia. Foi o último sistema de crenzas de orixe xermánico en ser desprazado polo cristianismo entre os séculos IX e XI, non sen antes ser compilados a maior parte dos seus mitos por Snorri Sturluson nos seus poemas no século XIII.