Mehmed I
Mehmed I Çelebi, nado en 1389 e finado en 1421, chamado Kirisci ("o Verdugo"), foi sultán otomán dende 1413 até a súa morte.[1] Era fillo de Bayezid I. Despois do período de guerra civil denominado "o interregno", foi recoñecido sultán de todo o Imperio en 1413.
  | |
| Nome orixinal | (ota) مُحمَّد اوَّل |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 1386 Bursa |
| Morte | 26 de maio de 1421 (Gregoriano) (34/35 anos) Edirne |
| Lugar de sepultura | Yeşil Türbe (en)  |
 Sultan of the Ottoman Empire (en) | |
| 5 de xullo de 1413 – 4 de xuño de 1421 ← Bayezid I – Murad II (pt) → | |
| Datos persoais | |
| Relixión | Islam |
| Actividade | |
| Ocupación | gobernante |
| Lingua | Lingua turca otomá, árabe e lingua persa |
| Familia | |
| Familia | Dinastia Otomana (pt) |
| Cónxuxe | Emine Hatun Kumru Hatun (en) |
| Fillos | Murad II (pt) (  ) Emine HatunSelçuk Hatun ( ) Küçük Mustafa (pt) ( ) Sultan Hatun ( ) |
| Pais | Bayezid I e Devlet Hatun (en) |
| Irmáns | İsa Çelebi (en) , Süleyman Çelebi (en) , Musa Çelebi (en) e Mustafa Çelebi (en) |
Sinatura  | |
Tivo tres esposas (Dona Emine, Dona Kumru e Dona Şehzade), dúas fillas, Fatma e Selçuk, e cinco fillos: Mustafa Çelebi, Ikinci Murad, Ahmed, Yusuf e Mahmud.
O interregno editar
Mehmed Çelebi naceu en Edirne (antiga Adrianópolis, hoxe en Turquía). Foi educado no palacio de Brusa, e fixo a súa aprendizaxe como administrador gobernando a Provincia de Amasya.
Logo da derrota de Bayezid I na batalla de Ancara (1402), iniciouse un período de enfrontamentos entre os herdeiros do sultán derrotado, coñecido como Fetret devri. Nel, logo de 10 anos e en boa medida grazas á alianza co Emperador bizantino Manuel II Paleólogo, Mehmed termina impoñéndose ós seus irmáns Isa, Süleyman e Mûsa, proclamándose Sultán en 1413 e trasladando a súa capital a Edirne.
Mentres tanto, enviara ó seu fillo máis vello Mustafa Çelebi, chamado Düzmece Mustafa, a Samarcanda en embaixada ante Tamerlán. Logo da morte deste (1413), Mustafa regresará a Anatolia co proxecto de destronar ó seu pai. Para iso, alíase cos príncipes cristiáns de Valaquia pero, derrotado, debe refuxiarse co emperador de Bizancio. Mehmed paga ó Emperador para que o faga prisioneiro. No curso dos combates entre pai e fillo empregáronse por primeira vez armas de fogo no Imperio Otomán.
En contrapartida pola axuda prestada, Mehmed deberá recoñecer ó Emperador bizantino como "pai e señor" e permanecerlle leal, o que pode considerar como o último triunfo diplomático de Bizancio.
Consolidación editar
Durante o período de interregno, o Imperio perdera certo número de territorios en Anatolia. Mehmed ponse en campaña para recuperalos o máis axiña posible. Anexa Esmirna en 1414, anexa Saruhan e Menteseoglu, vence ós karamanogullari que atacaran Brusa, ós que finalmente perdoa, permitíndolles vivir no territorio do Imperio como súbditos, e conquista parte do emirato Candaroğlu, para finalmente ocupar o reino cristián de Cilicia.
Consolidado o seu poder en Anatolia, parte cara a Rumelia. Conquista parte de Albania e somete Valaquia, impóndolle o pago de tributo. Ó mesmo tempo, reforza a súa frota e teñen lugar os primeiros combates navais.
Morreu en Edirne o 26 de maio de 1421, e foi sepultado no Mausoleo Verde (''Yesil Turbe) de Bursa.
Notas editar
- ↑ A data é incierta. En efecto, se o seu fillo Mustafa Çelebi intentou un golpe de palacio contra el en 1405, é altamente improbable que Mehmed tivera só 24 anos nese momento.