Marciano (protector e tribuno)
Marciano (en latín: Marcianus) foi un funcionario do século III activo baixo os emperadores Galieno (reinado 253–268) e Claudio II (reinado 268–270).
| Biografía | |
|---|---|
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Roma Antiga  |
| Actividade | |
| Ocupación | militar |
| Lingua | Lingua latina |
Traxectoria editar
Marciano aparece por primeira vez nunha inscrición de Filipópolis en Tracia, na que se eloxia por salva-la cidade, quizais dun ataque gótico. Nese momento, posiblemente era un protector e tribuno pretoriano (protector et tribunus praetorianorum), pero quizais tivese unha carreira militar previa cuxos detalles son descoñecidos. Como dux, derrotou aos godos en Acaia no 267 e no 268 derrotounos en Iliria coa axuda do futuro emperador Claudio (reinado 268–270). Sábese que Marciano tamén era un vir perfectissimus (título outorgado a persoas da orde ecuestre, a partir do reinado de Marco Aurelio).[1]
Por esta época, Aureolo (reinado 268) rebelouse contra Galieno en Mediolanum en Italia. Galieno, que facía campaña contra os godos que atacaran os Balcáns, entregoulle o mando da campaña a Marciano e inmediatamente partiu cara a Italia co groso do seu exército de campaña.[2] Na Historia Augusta, implícase a Marciano na conspiración que causou a morte de Galieno, pero a súa participación non aparece noutras fontes. Tamén tivo un papel na pacificación das tropas de Galieno mediante o suborno.[3][4]
Notas editar
- ↑ Jones, Martindale & Morris (1971), p. 553.
- ↑ Bray (1997), p. 292.
- ↑ Bray (1997), p. 300.
- ↑ Jones, Martindale & Morris (1971), p. 554.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Bray, John (1997). Gallienus: A Study in Reformist and Sexual Politics (en inglés). Kent Town: Wakefield Press. ISBN 1-86254-337-2.
- Jones, A.H.M.; Martindale, J.R.; Morris, J. (1971). The Prosopography of the Later Roman Empire, Vol. I AD 260-395 (en inglés). Cambridge / Nova York: Cambridge University Press.