Luciano Puga Blanco
Luciano María Puga Blanco, nado en Proente (A Merca) o 30 de decembro de 1842 e finado na Coruña o 26 de setembro de 1899[1], foi un xurista e político galego.
| Luciano Puga Blanco | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 30 de decembro de 1842 |
| Lugar de nacemento | Proente |
| Falecemento | 24 de setembro de 1899 |
| Lugar de falecemento | A Coruña |
| Nacionalidade | España |
| Alma máter | Universidade de Santiago de Compostela |
| Ocupación | político e maxistrado |
| Fillos | Manuel María Puga y Parga |
| Na rede | |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Traxectoria editar
Fillo de Manuel María Puga Feijoo. Licenciado en Dereito Civil e Canónico pola Universidade de Santiago de Compostela e doutorado pola Universidade Central de Madrid en 1867. Foi alcalde de Santiago de Compostela (1870-1871), deputado en Cortes polo distrito de Santiago de Compostela (1871-1871) e polo da Coruña (1884-1886), e gobernador do Banco Español na Habana (1891). Foi senador pola Real Sociedad Económica Matritense de Amigos del País (1891) e pola provincia cubana de Matanzas (1893). Ao regresar de Cuba foi nomeado fiscal do Tribunal Supremo (1895). Dirixiu o xornal coruñés El Clamor de Galicia (1881-1882). Defendeu a Curros Enríquez cando foi condenado por Aires da miña terra e publicou Informe oral pronunciado por (...) en defensa de D. Manuel Curros Enríquez (1881).
| Predecesor: ? |
 Alcalde de Santiago 1870 - 1871 |
Sucesor: ? |
Notas editar
- ↑ Necrolóxica en La Idea Moderna, 28-9-1899, p. 2.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Blanco Rey, Manuel (1999). "D. Luciano Mª Puga Blanco (1842-1899): un personaje rescatado del olvido" (PDF). Anuario Brigantino 22: 189–206. Consultado o 7 de setembro de 2012. (en castelán)