Linguas oceánicas

As linguas oceánicas son un subgrupo das linguas austronesias formado por unhas 450 linguas. A área ocupada polos seus falantes comprende a rexión das illas do Pacífico de Oceanía, na Polinesia, Micronesia e Melanesia (sen incluír a maior parte de Nova Guinea).

A pesar da área, as linguas oceánicas son empregadas por algo menos de 2 millóns de persoas. As máis faladas son o samoano, cuns 300.000 falantes, e o fidxiano oriental, con 500.000.

O devanceiro común, o cal está reconstruído, denomínase proto-oceánico (POc).

Distribución xeográfica

     Oceánico occidental. Nas costas norte e leste de Nova Guinea máis Nova Bretaña.      Almirantado e yapés, nas Illas do Almirantado      Meso-melanesio propiamente, San Matías, Nova Irlanda e metade noroeste de Illas Salomón.      Salomónico suroriental      Temotu      Oceánico meridional, en Nova Caledonia e Vanuatu.      Micronesio      Fidxiano-polinesio ou Pacífico-central, na Polinesia e Fidxi.

Clasificación

Cladograma

Segundo Austronesian Basic Vocabulary Database a relación filial entre os grupos de linguas oceánicas é a seguinte:

Oceánico (100%)	Oceánico occidental    (67%)    Almirantado    (83%)   Meso-melanesio  (82%)   Mesomelanesio propiamente (84%)     Salomonense do sueste       Temotu     Oceánico meridional   (70%)   Micronesio     Fidxiano-polinesio (Pacífico central)

Descrición lingüística

Fonoloxía

O inventario fonolóxico reconstruído do proto-oceánico vén dado por:

		Labial		Alveol.	Palatal	Velar	Uvular
		labial.	simple
oclusiva	xorda	*pʷ	*p	*t	*c	*k	*q
	sonora	*bʷ	*b	*d	*j	*g
nasal		*mʷ	*m	*n	*ɲ	*ŋ
fricativa				*s
rótica				*r, *dr			*ʀ
aproximante	simple	*w		*l	*y

O inventario vocálico está formado por cinco vogais simples /*i, *e, *a, *o, *u/.

Notas

Bibliografía

• Malcolm Ross, Andrew Pawley e Meredith Osmond, ed. (2007). "1. Introduction". The lexicon of Proto Oceanic: The culture and environment of ancestral Oceanic society. The Australian National University (2ª ed.). pp. 1–16. ISBN 978-1-921313-18-9.