Lingua fenicia
A lingua fenicia[1] era a lingua falada polos antigos fenicios. Formaba parte da rama noroccidental das linguas semíticas, conformando xunto co ugarítico, o hebreo, o amonita, o moabita e o edomita o subgrupo das linguas cananeas.
Fenicio        dabarīm Kana`nīm | ||
|---|---|---|
| Falado en: | actuais Líbano, Israel, Siria e nas colonias fenicias do Mediterráneo | |
| Extinción: | na súa forma púnica cara ao século VII | |
| Familia: | Linguas afroasiáticas linguas semíticas Fenicio | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | --
| |
| ISO 639-2: | phn | |
| ISO 639-3: | phn
| |
| Mapa | ||
| ||
| Status | ||
| ||
Escribíase empregando o alfabeto fenicio, que está na base da maioría dos alfabetos actuais.
Notas editar
- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para fenicio.
Véxase tamén editar
Outros artigos editar
| Linguas semíticas | ||||
|---|---|---|---|---|
| Ugarítico † | Fenicio † | Púnico † | Hebreo | Amonita † | Moabita † | Edomita † | Arameo | Acadio † | Babilonio † | Asirio † | Árabe | Sudarábiga | Etiópico
|
||||
