Leila Khaled
Leila Khaled (en árabe: ليلى خالد), co nome de guerra "Xadia Abu Gazala",[1][2] nada en Haifa, no Mandato británico de Palestina o 9 de abril de 1944, é un activista política palestina, membro da Fronte Popular para a Liberación de Palestina (FPAP), do Consello Nacional de Palestina (CNP)[3] e da Unión Xeral de Mulleres Palestinas (UGDP).[4][5] Despois de participar no secuestro dos voos TWA 840 e A 219, en agosto de 1969 e en setembro de 1970, está considerado como a primeira muller secuestradora de aeronaves da historia.[6] Porén, existe o precedente de Amina Dabhour, tamén membro da FPAP, que o 18 de febreiro de 1969, participou, con tres compañeiros máis, no secuestro dun avión Boing 720 da empresa El Al no aeroporto de Zúric, sen que chegase a engalar.[7][8]
 | |
| Nome orixinal | (ar) ليلى خالد  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 9 de abril de 1944 (80 anos) Haifa, Mandato británico de Palestina |
| Datos persoais | |
| Outros nomes | Xàdia Abu Gazala |
| País de nacionalidade | Palestina |
| Relixión | Musulmán |
| Actividade | |
| Ocupación | activista política |
| Partido político | Frente Popular para a Libertação da Palestina (pt)  |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua francesa, árabe e lingua inglesa |
| Familia | |
| Cónxuxe | Fayez Rashid |
 | |
Biografía editar
Orixes editar
Khaled naceu o 9 de abril de 1944 en Haifa,[9][10] no seo dunha familia palestina da clase media e raíces cristiás que tivo 12 fillos.[11] De xeito irónico, chegou a dicir que cunha familia tan grande "tanto podería adestrar un equipo de fútbol para enfrontarse ás doce tribos de Israel". O seu pai traballou para nun comercio e posuía a casa onde vivían, situado na rúa de Stanton, preto Hadar, o barrio xudeu da cidade. O 13 de abril de 1948, como resultado da Guerra árabe-israelí de 1948, a familia foi forzado a fuxir, no que se coñeceu como o Éxodo (Nakba).[12] Ela, xunto a sete irmáns e a súa nai, marcharon cara ó Líbano e establecéronse no campo de refuxiados de Tiro.[12] Unha vez así, apoiados pola Axencia de Nacións Unidas para os Refuxiados de Palestina no Próximo Oriente (UNRWA), foi asignado ese mesmo outono no xardín de infancia Sheikah.[13] Dous anos despois, no outono de 1950, conseguiu matricularse na Escola de Unión de Igrexas Evanxélicas para palestinos, non sen antes ter aprendido a ler de forma autodidacta, escoitando ás súas irmás para e imaxinando na mente pasaxes do Corán.[14]
Notas editar
- ↑ YouTube.com, ed. (15 de maio de 2017). "Revolució significa vida. Amb Leila Khaled / Fira Literal 2017 (48:21s)". Consultado o 17 de maio de 2017.
- ↑ PFLP.ps, ed. (4 de decembro de 2016). "Remembering Comrade Shadia Abu Ghazaleh, struggler for Palestine" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 01 de agosto de 2017. Consultado o 17 de maio de 2017.
- ↑ Nodo50.org, ed. (2008). "Biografía breve de Leyla Khaled (extractos)" (en castelán). Consultado o 28 de abril de 2017.
- ↑ Aked, Hilary (13 de setembro de 2012). RedPepper.org.uk, ed. "Leila Khaled: The woman behind the symbol" (en inglés). Consultado o 9 de maio de 2017.
- ↑ TigredePaper.cat (ed.). "Leila Khaled, el meu poble viurà. Autobiografia d’una revolucionària". Arquivado dende o orixinal o 17 de maio de 2017. Consultado o 9 de maio de 2017.
- ↑ Haaretz.com, ed. (7 de xaneiro de 2015). "Notorious Palestinian Plane Hijacker to Promote BDS in South Africa" (en inglés). Consultado o 28 de abril de 2017.
- ↑ Khaled 2014, p. 124.
- ↑ ElPais.com, ed. (28 de decembro de 1985). "19 atentados contra El Al en 17 años" (en castelán). Consultado o 24 de maio de 2017.
- ↑ Khaled 2014, p. 33.
- ↑ Schmitt, Paula (17 de maio de 2014). "Interview with Leila Khaled: 'BDS is effective, but it doesn't liberate land'". +972 Magazine (en inglés). Consultado o 1 de maio de 2017.
- ↑ Bird, Kai (2010). Crossing Mandelbaum Gate: Coming of Age Between the Arabs and Israelis, 1956-1978 (en inglés). Londres: Simon & Schuster. ISBN 978-1-84737-933-7.
- ↑ 12,0 12,1 Khaled 2014, p. 35.
- ↑ Khaled 2014, p. 38.
- ↑ Khaled 2014, p. 40.