Jean de La Fontaine

(Redirección desde «La Fontaine»)

Jean de La Fontaine, nado en Château-Thierry, na rexión de Aisne, o 8 de xullo de 1621 e finado en París o 13 de abril de 1695. foi un poeta francés. Está enterrado no cemiterio parisiense de Père-Lachaise. O monumento funerario foi clasificado Monument historique por un decreto de novembro de 1983.[1]

Jean de La Fontaine
Nacemento8 de xullo de 1621, 1620 e 8 de xuño de 1621
 Château-Thierry
Falecemento13 de abril de 1695
 París
SoterradoCemiterio do Père-Lachaise, Saints Innocents Cemetery, Cimetière Saint-Joseph de Paris, Museum of French Monuments e La Fontaine's tomb
NacionalidadeFrancia
EtniaPobo francés
Alma mátercolexio de Juilly
Ocupaciónfabulista, poeta, avogado, escritor de literatura infantil, moralistas franceses, escritor e dramaturgo
PaiCharles de La Fontaine
NaiFrançoise Pidoux
CónxuxeMarie Héricart
Na rede
IMDB: nm0209234 Allocine: 37178 Allmovie: p310689
Bitraga: 590 Musicbrainz: 22795c34-686b-40a6-af36-946c6d01a1a0 Discogs: 631450 IMSLP: Category:La_Fontaine,_Jean_de WikiTree: De_La_Fontaine-37 Find a Grave: 594 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

 
Monumentos funerarios de La Fontaine e Moliére.

Procedente dunha familia de comerciantes de teas en proceso de ennobrecemento, pasou os seus primeiros anos en Château-Thierry, na mansión que os seus pais compraron en 1617 ao casar. La Fontaine traballou de mestre particular até 1671. O poeta mantivo esa casa até 1676, após ter malgastado a fortuna do seu pai. Catalogada como monumento histórico en 1887, a casa do fabulista alberga agora o museo Jean-de-La-Fontaine.

As súas fábulas foron ilustradas por diferentes personalidades ao longo dos séculos, así Grandville ilústrarías no 1838, no 1867, Gustave Doré; e nos naceres do século XX realizaría o propio Benjamin Rabier.

Os seus contos e novelas están inspirados en Ariosto, Boccaccio, François Rabelais e Margarida de Navarra. Tamén é autor de Contes, que rozaban, ou mesmo transgredían a moral da época, adaptados ao cine por José Bénazéraf. En 1683 converteuse en membro da Academia Francesa.

A súa obra principal publicada foi unha adaptación (1654) de Eunuco, do dramaturgo romano Terence. Porén, a súa fama literaria reside nos seus Contos e historias en verso (1644), que foi incluído pola Igrexa no seu Índice de Libros Prohibidos en 1703 até a súa última edición de 1948.[2][3]

Foi membro dun destacado grupo literario francés que incluía aos dramaturgos Molière e Racine, e ao crítico e poeta Nicolas Boileau-Despréaux.

Obras editar

  • Adonis (1658)
  • Élégie aux nymphes de Vaux (1661)
  • Ode au roi (1663)
  • Contes et Nouvelles (1665)
  • Fables (1668)
  • Amours de Psyché et de Cupidon (1669)
  • Recueil de poésies chrétiennes et diverses (1671)
  • Poème de la captivité de saint Malc (1673)
  • Daphné (1674)
  • Nouveaux Contes (1674)
  • Astrée (1691)
  • Chech
  • O lobo e o cordeiro
  • Tot (1692)

Notas editar

  1. "Cimetière de l'Est dit cimetière du Père Lachaise". www.pop.culture.gouv.fr. Consultado o 2023-04-05. 
  2. Bujanda, Jesús Martínez de; Richter, Marcella (2002). Index des livres interdits (en francés). Médiaspaul. ISBN 978-2-600-00818-1. 
  3. "Index Librorum Prohibitorum, 1949". web.archive.org. 2007-02-03. Arquivado dende o orixinal o 03 de febreiro de 2007. Consultado o 2023-04-05. 

Véxase tamén editar