John Lee Hooker
John Lee Hooker, nado en Clarksdale (Mississippi) o 22 de agosto de 1912 ou 1917[1] e finado en Los Altos (California) o 21 de xuño de 2001 foi un cantante e guitarrista de blues estadounidense.
 (1978)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 22 de agosto de 1917 Clarksdale, Estados Unidos de América (en)  |
| Morte | 21 de xuño de 2001 (83 anos) Los Altos, Estados Unidos de América (pt) |
| Causa da morte | Doenza |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Estados Unidos de América |
| Grupo étnico | Afroamericano |
| Actividade | |
| Ocupación | guitarrista , músico , compositor , cantautor , cantante , artista discográfico |
| Período de actividade | 1942 - |
| Xénero artístico | Blues, Rhythm and blues e Afro-Cuban jazz (en) |
| Influencias | |
| Instrumento | Guitarra, voz, baixo e Batería |
| Selo discográfico | Charly Records (pt) Flair Records (en) Chess Records (pt) Modern Records (en) |
Premios | |
| Páxina web | johnleehooker.com |
              | |
Traxectoria editar
Infancia e mocidade editar
Crese que Hooker naceu en Tutwiler, Mississippi, en Tallahatchie County, aínda que algunha fontes din que o seu lugar de nacemento estaba preto de Clarksdale, en Coahoma County.[2] Era fillo do matrimonio formado por William Hooker e Minnie Ramsey. O seu pai ademais de traballar na granxa era pasor da igrexa baptista. Tivo seis irmáns e catro irmás.
De neno, a súa familia trasladouse a outra granxa nunha plantación bananeira próxima, onde coñeceu aos músicos de blues Snooky Pryor e Jimmy Rogers. En 1928 separáronse os seus pais e John foi o único irmán que quedou ao coidado da súa nai. Esta volveu casar co músico local de blues William Moore, que ensinou a John a tocar a guitarra cando tetiña trece anos.[3] Hooker contou posteriormente que grazas a el coñeceu de pequeno lendas como Blind Lemon Jefferson ou Charlie Patton, que ían de visita á súa casa.
En 1931 decidiu emigrar cara ao norte industrial, ao igual que facían outros afroamericanos do sur nesa época. Primeiro parou en Memphis, onde viviu na casa dunha tía, traballou en cines locais e tocou con Robert Lockwood. En 1935 trasladouse a Cincinnati, onde alternou traballos de limpabotas ou de acomodador en teatros con actuacións en grupos de gospel. Logo dun período no exército, instalouse en Detroit durante a segunda guerra mundial, en 1943, onde conseguiu un emprego na industria do automóbil, cun soldo que foi quen de completar cantando en bares de suburbios. Alí casou dúas veces. Coa súa segunda dona, Maude Mathis, tivo seis fillos.[4]
Carreira musical editar
A carreira musical de Hooker comezou en 1948 cando conseguiu o éxito co sinxelo "Boogie Chillen", cantado nun estilo medio falado que se converteu en característico.[2] Ritmicamente, a súa música era moi libre, característica que foi común entre os primeiros músicos acústicos de blues do delta. O seu fraseado non estaba tan atado aos estándares da maioría dos cantantes de blues. Este estilo informal e incoherente foise diluíndo coa aparición das bandas de blues eléctrico de Chicago mais, mesmo cando non tocaba só, Hooker mantivo o seu propio son.
En 1955 acabou o seu contrato con Modern Records e fichou pola compañía Vee Jay, de Chicago, que publicou os clásicos "Dimples" e "Boom Boom".[4]
Mantivo, non obstante, unha carreira en solitario, sendo sempre popular entre os afeccionados ao blues e ao folk de principios dos anos sesenta, o que lle valeu chegar tamén á audiencia branca.
Discos como Black Snake (1959), Wednesday Evening Blues (1960) ou Birmingham Blues (1963) afirmaron o seu prestixio a ambos os lados do Atlántico. En 1970 achegouse novamente ás correntes de moda ao gravar o álbum Hooker 'n' Heat coa banda Canned Heat.[4][5]
No ano 1977 John Lee fixo un concerto como invitado con Foghat e Paul Butterfield e en 1980, apareceu no filme Os Blues Brothers, interpretando o tema "Boom Boom" nun suburbio.
En 1989 chegou outro éxito cando, xunto con varias estrelas invitadas, incluíndo a Carlos Santana e a súa banda, Bonnie Raitt e Los Lobos, entre outros, gravou "The Healer", que gañou un premio Grammy.
Hooker gravou máis de cen discos e viviu os últimos anos da súa vida en San Francisco, onde tiña un club chamado o "Boom Boom Room", en referencia ao seu grande éxito.
Hooker faleceu mentres durmía o 21 de xuño de 2001 en Los Altos, California. Está enterrado na Chapel of the Chimes en Oakland, California.[6] Foi sobrevivido por oito fillos, dezanove netos e numerosos bisnetos.[7]
Discografía editar
Álbums editar
- 1959 - Folk Blues
- 1959 - House Of The Blues
- 1959 - The Country Blues of John Lee Hooker
- 1960 - Blues Man
- 1960 - I'm John Lee Hooker
- 1960 - That's My Story
- 1960 - Traveling'
- 1961 - John Lee Hooker Sing The Blues
- 1961 - Plays And Sings The Blues
- 1961 - The Folk Lore of John Lee Hooker
- 1962 - Burnin'
- 1962 - Drifting the Blues
- 1962 - The Blues
- 1962 - Tupelo Blues
- 1963 - Don't Turn Me from Your Door: John Lee Hooker Sings His Blues
- 1964 - Burning Hell
- 1964 - Great Blues Sounds
- 1964 - I Want to Shout the Blues
- 1964 - The Big Soul of John Lee Hooker
- 1964 - The Great John Lee Hooker (Japan only)
- 1965 - Hooker & The Hogs
- 1966 - It Serves You Right to Suffer
- 1966 - The Real Folk Blues
- 1967 - Live at Cafè Au Go-Go
- 1968 - Hooked on Blues
- 1969 - Get Back Home (Black & Blue, 1999)
- 1969 - If You Miss'Im I Got'Im
- 1969 - Simply The Truth
- 1969 - That's Where It's At!
- 1969 - Get Back Home (First Issue)
- 1970 - If You Miss 'Im… I Got 'Im
- 1970 - John Lee Hooker on the Waterfront
- 1970 - Moanin' and Stompin' Blues
- 1970 - Hooker 'n' Heat (Recorded Live at the Fox Venice Theatre)
- 1971 - Endless Boogie
- 1971 - Goin' Down Highway 51
- 1971 - Half A Stranger
- 1971 - Hooker'n'Heat/Infinite boogie
- 1971 - I Feel Good
- 1971 - Never Get Out Of These Blues Alive
- 1972 - Detroit Special
- 1972 - Live At Soledad Prison
- 1973 - Born In Mississippi, Raised Up In Tennessee
- 1974 - Free Beer And Chicken
- 1974 - Mad Man Blues
- 1976 - Alone
- 1976 - In Person
- 1977 - Black Snake
- 1977 - Dusty Road
- 1978 - The Cream
- 1979 - Sad And Lonesome
- 1980 - Everybody Rockin'
- 1980 - Sittin' Here Thinkin'
- 1987 - Jealous
- 1988 - Trouble Blues
- 1989 - Highway Of Blues
- 1989 - John Lee Hooker's 40th Anniversary Album
- 1989 - The Detroit Lion
- 1989 - The Healer con Carlos Santana, Bonnie Raitt...
- 1990 - Don't You Remember Me
- 1991 - More Real Folk Blues: The Missing Album
- 1991 - Mr. Lucky con Ry Cooder, Johnnie Johnson, Keith Richards...
- 1992 - Boom Boom
- 1992 - This Is Hip
- 1992 - Urban Blues
- 1993 - Nothing But The Blues
- 1994 - King of the Boogie
- 1994 - Original Folk Blues… Plus
- 1994 - Dimples (Classic Blues)
- 1995 - Alternative Boogie : Early Studio Recordings - 1948-1952
- 1995 - Chill Out
- 1995 - Whiskey & Wimmen
- 1995 - Blues for Big Town
- 1996 - Moanin' the Blues (Eclipse)
- 1996 - Alone: The First Concert
- 1997 - Don't Look Back
- 1997 - Alone: The Second Concert
- 1998 - Black Man Blues
- 2000 - On Campus
- 2001 - Concert at Newport
- 2001 - The Cream (Re-issue)
- 2001 - The Real Blues : Live in Houston 1979
- 2002 - Live At Newport
- 2003 - Face to Face
- 2003 - Burning Hell (Our World)
- 2003 - Rock With Me
- 2003 - Blues is my soul
- 2004 - Jack O' Diamonds: The 1949 Recordings
Recompilatorios editar
- 1974 - Mad Man Blues (Chess 1951-1966)
- 1987 - Don't Look Back
- 1989 - The Hook : 20 Years of Hits
- 1991 - Hobo Blues
- 1991 - The Chess Masters
- 1991 - The Complete Chess Folk Blues Sessions (The Real Folk Blues/More Real Folk Blues)
- 1991 - The Ultimate Collection 1948-1990
- 1992 - Best Of: 1965-1974
- 1992 - The Ultimate Collection (Universal)
- 1992 - The Vee-Jay Years - 1955-1964
- 1993 - Boom Boom (UK only)
- 1993 - Boogie Man
- 1993 - The Legendary Modern Recordings - 1948-1954
- 1994 - Blues Collection (Boogie Man)
- 1994 - John Lee Hooker (LaserLight)
- 1994 - The Early Years
- 1994 - Wandering Blues
- 1995 - Red Blooded Blues
- 1995 - The Very Best Of
- 1996 - Blues Legend
- 1996 - Live at Cafe au Go-Go (and Soledad Prison)
- 1997 - His Best Chess Sides
- 1997 - Live In Concert
- 1997 - The Essential Collection
- 1998 - The Best of Friends
- 1998 - The Complete 50's Chess Recordings
- 1999 - Best of John Lee Hooker: 20th Century Masters
- 1999 - This Is Hip [The Best Of]
- 2000 - The Definitive Collection
- 2001 - Born With The Blues
- 2001 - Gold Collection
- 2001 - Legendary Blues Recordings: John Lee Hooker
- 2001 - John Lee Hooker presents his House Rent Boogie (Ace)
- 2002 - Blues Before Sunrise
- 2002 - The Complete - Vol. 1 [Body & Soul]
- 2002 - The Complete - Vol. 2 [Body & Soul]
- 2002 - The Complete - Vol. 3 [Body & Soul]
- 2002 - The Complete - Vol. 4 [Body & Soul]
- 2002 - The Real Folk Blues/More Real Folk Blues
- 2002 - Timeless Collection
- 2003 - Blues Kingpins
- 2003 - Final Recordings - Vol. 1 : Face to Face
- 2003 - The Collection 1948-52
- 2004 - Don't Look Back: Complete Blues
- 2004 - The Complete - Vol. 5 : [Body & Soul]
- 2005 - The Complete - Vol. 6 : [Body & Soul]
- 2006 - John Lee Hooker (Specialty Profiles)
- 2006 - Too much boogie (Blue label)
Notas editar
- ↑ Existe debate sobre o ano do nacemento de Hooker. Téñense dado como datas posibles 1915, 1917, 1920 e 1923(Boogie Man, p. 22). 1912 é o máis citado.
- ↑ 2,0 2,1 Palmer, Robert (1982). Deep Blues. Penguin Books. pp. 242–43. ISBN 0-14-006223-8.
- ↑ Oliver, Paul. Conversation with the Blues. p. 188. See also Bennett, Joe; Curwen, Trevor; Douse, Cliff. Guitar Facts. p. 76.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Biografías y Vidas. "John Lee Hooker". Consultado o 16 de marzo de 2009.
- ↑ Russo, Greg (1994). Uncanned! The Best of Canned Heat (CD compilation booklet). Canned Heat. EMI/Liberty. p. 14. 7243 8 29165 2 9.
- ↑ "John Lee Hooker". findagrave.com. Consultado o 20 de setembro de 2016.
- ↑ Pareles, Jon (22 de xuño de 2001). "John Lee Hooker, Bluesman, Is Dead at 83". The New York Times. ISSN 0362-4331. Consultado o 25 de xaneiro de 2017.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: John Lee Hooker  |
Bibliografía editar
- Sierra i Fabra, Jordi (1981). Historia de la música rock. Tomo 1. Esplugues de Llobregat: Ediciones Orbis, S. A. p. 29. ISBN 84-7530-003-0.