Jean du Bellay

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Bellay.

Jean du Bellay, nado en 1492 ou 1498 en Souday e morto o 16 de febreiro de 1560 en Roma, foi un eclesiástico e diplomático francés.

Jean du Bellay

Biografía
Nacemento	1492 Souday, Francia
Morte	16 de febreiro de 1560 (67/68 anos) Roma
Roman Catholic Archbishop of Bordeaux (en)
1558 – 1560 ← François de Mauny (pt) – Antoine Prévost de Sansac (en)  →
Decano do Colexio dos Cardeais
1555 (Gregoriano) – 1560 (Gregoriano) ← Paulo IV – François de Tournon (pt)  →
Cardinal-Bishop of Frascati (en)
29 de novembro de 1551 – 11 de decembro de 1553 ← Paulo IV – Rodolfo Pio (pt)  → Diocese: Diocese de Frascati (pt)
Cardeal bispo diocese de Albano
1550 (Gregoriano) – 1553 (Gregoriano) ← Ennio Filonardi (pt) – Rodolfo Pio (pt)  →
Roman Catholic Archbishop of Bordeaux (en)
1544 – 1553 ← François de Mauny (pt)
Bispo diocesano
1 de novembro de 1542 – 27 de xullo de 1556 ← René du Bellay (en) – Charles d'Angennes de Rambouillet (pt)  → Diocese: Diocese de Le Mans (pt)
Bishop of Le Mans (en)
1542 – 1556 ← René du Bellay (en) – Charles d'Angennes de Rambouillet (pt)  →
Bishop of Limoges (en)
1541 – 1544 ← Jean de Langeac (pt) – Antoine Sanguin de Meudon (pt)  →
Bispo diocesano
16 de setembro de 1532 – 16 de marzo de 1551 ← François Poncher (pt) – Eustache du Bellay (en)  → Diocese: Arquidiocese de París
Roman Catholic bishop of Paris (en)
1532 – 1551 ← François Poncher (pt) – Eustache du Bellay (en)  →
Bispo diocesano
12 de febreiro de 1524 – ← Hector of Ailly-Rochefort (en) – Étienne Poncher (pt)  → Diocese: Diocese de Baiona
Governador perpétuo da cidade de Velletri (pt)
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Ocupación	bispo católico (1524–), escritor , sacerdote católico , diplomático
Lingua	Lingua francesa
Participou en
5 de setembro de 1559	conclave de 1559
15 de maio de 1555	Conclave de maio de 1555 (pt)
5 de abril de 1555	Conclave de abril de 1555 (pt)
29 de novembro de 1549	Conclave de 1549–1550 (pt)
Familia
Pai	Louis du Bellay (en)

Traxectoria

Foi o terceiro fillo de Louis du Bellay e de Marguerie de la Tour-Landry e irmán de Guillaume du Bellay e de Martin du Bellay. Gozou do favor de Francisco I, quen o elevou ás máis altas dignidades, e confioulle importantes asuntos. Foi bispo de Baiona (1526-1532) e de París (1532-1541), foi tamén abade de Fontaine-Daniel desde 1552 ata a súa morte.

Foi en 1527 e de novo en 1533 embaixador diante Henrique VIII, quen ameazaba con romper con Roma de non conseguir o divorcio de Catarina de Aragón; du Bellay foi a Roma para intentar chegar a un compromiso entre o rei inglés e o papa Clemente VI, pero este finalmente excomunga ó inglés co apoio de Carlos V provocando o cisma de Inglaterra.

Embaixador diante Paulo III, quen o fixo cardeal o 21 de maio de 1535. Tralo desembarco de Carlos V na Provenza cun numeroso exército, Francisco I sae ó seu encontro, deixando ó cardeal Bellay en París co título de tenente xeneral e comandante da Picardía e de Champaña. Polos seus servizos Francisco I nomeouno en 1541 bispo de Limoges, en 1544 arcebispo de Bordeos e en 1546 bispo de Le Mans. Du Bellay protexeu e cultivou as letras e con Guillaume Budé convenceu ó rei para fundar o Collège de France. Despois de 1547 o cardeal du Bellay caeu en desgraza e foi privado do seu rango e creto polas intrigas do cardeal de Lorrena. Retirouse a Roma, co título de bispo de Ostia, construíu un gran palacio como residencia e tras a morte do papa Marcelo II logrou 8 votos no conclave que elixiu papa a Xulio III.

François Rabelais serviuno un tempo como o seu secretario e médico.

Publicacións

Du Bellay escribiu tres libros de poesía latina que publicou de forma conxunta en 1546, unha apoloxía en latín do rei de Francia Francisci (primi) Francorum régis Epistola apologetica 1542, in-8°; traducido ó francés, 1545, Joannis cardinalis Bellaii, Francisci Olivarii et Africani Mallcii, Francisci I legatorum, Orationes duce, nec non pro eodem rege Defensio adversus Jacobi Omphalii maledicta, 1544, e unha nova apoloxía, desta volta en francés, Apologie de François Ier de France|François Ier, publicada en 1546.