Hans Christian Ørsted
Hans Christina Ørsted, nado en Rudkøbing en 1777 e finado en Copenhague en 1851, foi un físico e químico dinamarqués. O seu descubrimento do campo magnético nas proximidades dunha corrente eléctrica en 1820 é a orixe do electromagnetismo. Construíu un pezómetro para estudar a compresibilidade dos líquidos e dos sólidos en 1822.
| Hans Christian Ørsted | |
|---|---|
 Hans Christina Ørsted | |
| Datos persoais | |
| Nacemento | 14 de agosto de 1777 |
| Lugar | Rudkøbing |
| Falecemento | 9 de marzo de 1851 |
| Lugar | Copenhague |
| Soterrado | Assistens Kirkegård |
| Nacionalidade | Dinamarca |
| Cónxuxe | Inger Birgitte Ørsted |
| Fillos | Karen Scharling e Albert Nicolai Ørsted |
| Actividade | |
| Campo | física e química |
| Alma máter | Universidade de Copenhague (Ph.D) (1799)[1] |
| Director de tese | Jacob Baden e Johann Wilhelm Ritter |
| Contribucións e premios | |
| Coñecido por | electromagnetismo [1] |
| Premios | Medalla Copley (1820) |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
TraxectoriaEditar
Foi un grande estudoso do electromagnetismo. En 1813 agoirou a existencia dos fenómenos electromagnéticos, o cal non ficou demostrado até 1819, xunto con Ampere, cando descubriu a desviación dunha agulla imantada ao ser colocada en dirección perpendicular a un condutor, polo que circula unha corrente eléctrica, demostrando así a existencia dun campo magnético arredor de todo condutor atravesado por unha corrente eléctrica, e iniciándose dese modo o estudo do electromagnetismo. Este achado foi crucial no desenvolvemento da electricidade, xa que puxo en evidencia a relación existente entre a electricidade e o magnetismo. Ørsted é a unidade de medida da relutancia magnética. Crese que tamén foi o primeiro en illar o aluminio, por electrólise, en 1825, e en 1844 publicou o seu Manual de Física Mecánica.
