Guillerme I de Escocia
Guillerme I (gaélico escocés medieval: Uilliam mac Eanric; gaélico escocés moderno: Uilleam mac Eanraig), nado en 1142 ou 1143 e finado o 4 de decembro de 1214, foi rei de Escocia (1165-1214) logo da morte do seu irmán Malcolm IV o 9 de decembro de 1165.
Traxectoria
editarEra fillo de Henrique de Escocia e Ada de Warenne, foi brevemente conde de Northumbria (1153-1157). Tralo seu acceso ao trono participou na revolta de tres dos fillos de Henrique II de Inglaterra contra seu pai pero as forzas fieis a Henrique capturárono en Alnwick o ano 1174, enviado como prisioneiro a Falaise (Normandía) tivo que recoñecerlle vasalaxe ao rei inglés ao asinar o tratado de Falaise, polo que recoñecía a dependencia de Escocia e cedíalle a Inglaterra Edimburgo, Roxburg e Berwick. Tras a sinatura do tratado puido volver a Escocia pero xa sen o título de conde de Huntingdon. Así e todo en 1189 o rei inglés Ricardo I, necesitado de fondos para participar na Terceira Cruzada, declarou nulo o tratado de Falaise liberando a Guillerme de calquera vincallo feudal en troques de 10.000 marcos de prata.
Descendencia
editarCasou o 5 de setembro de 1186 en Inglaterra con Ermengarda de Beaumont, filla de Richard I de Beaumont, con ela tivo catro fillos:
- Margarida (1193–1259), casou con Hubert de Burgh, conde de Kent.
- Isabela (1195–1253), casou con Roger Bigod, conde de Norfolk.
- Alexandre II de Escocia (1198–1249).
- Marjorie (1200–44), casou con Gilbert Marshal, conde de Pembroke.