Grande intercambio americano

O grande intercambio americano foi un importante acontecemento paleozooxeográfico en que a fauna terrestre e dulciacuícola emigrou de América do Norte a través de Centroamérica cara a América do Sur e viceversa, como resultado do xurdimento do istmo de Panamá entre as metades boreal e austral do actual continente americano, que até aquela eran continentes separados. Esta migración masiva culminou hai aproximadamente tres millóns de anos, na primeira metad do plioceno superior.

Exemplos do intercambio faunístico americano tras o xurdimento de Centroamérica. Os animais de orixe suramericana, en verde oliva, e os de orixe norteamericana, en azul.

Este evento significou a interacción da rexión biogeográfica Neotropical (América do Sur) e a Neártica (América do Norte) para formaren definitivamente o conxunto bioxeográfico das Américas.

O intercambio de especies faise visíbel a partir da observación dos estratos xeolóxicos e do atento estudo da fauna de ambos os subcontinentes. O seu efecto foi máis importante sobre a distribución dos mamíferos, pero tamén deu unha oportunidade única para expandirse a aves, artrópodos, réptiles, anfibios e incluso permitiu a migración de peixes de auga doce entre ambos os subcontinentes.

Os intercambios foron advertidos por primeira vez polo chamado pai da bioxeografía, Alfred Russel Wallace. Entre 1848 e 1852, Wallace dedicouse a explorar e recoller mostras e espécimes na conca do Amazonas.

Intercambios similares ocorreron a principios do cenozoico, cando as masas de terra anteriormente illadas da India e África entraron en contacto con Eurasia hai 50 e 30 millóns de anos, respectivamente.


Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre zooloxía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.