Francisco Lamas Salgado
Francisco Lamas Salgado, nado en Ourense e finado en Buenos Aires, foi un agrarista e xornalista galego.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século XIX Ourense |
| Morte | século XX Buenos Aires |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista , político |
| Lingua | Lingua castelá |
Familia | |
| Cónxuxe | Amparo Barreiro |
| Fillos | Francisco Lamas Barreiro, Chita Lamas Barreiro |
Traxectoria
editar Militante republicano propietario dunha confeitaría en Ourense. Na primeira década do século XX trasladouse coa famila a Arxentina. Residiron no número 383 da rúa Suipacha de Buenos Aires e pasaban temporadas na Granxa Ceres, en Ituzaingó, a poucos quilómetros da capital, unha moderna explotación agrícola. Foi un dos fundadores da Unión Provincial Orensana en 1913.[1] De ideoloxía anarquista, dende 1917 exerceu como correspondente en O Tio Marcos d'a Portela onde publicou unha serie de colaboracións de carácter agrarista e galeguista.[2] En 1917 participou con Ignacio Ares de Parga na fundación da Asociación Regionalista A Terra, de carácter autonomista, e foi un dos promotores da constitución da Casa de Galicia de Buenos Aires o 31 de outubro de 1918. Colaborou en Acción Gallega
Vida persoal
editarCasou con Amparo Barreiro e foi pai de catro fillos, entre eles Francisco e Inmaculada Concepción (Chita) Lamas Barreiro, que casou con Ramiro Illa Couto.[3]
Notas
editar- ↑ A dimensión política de Eduardo Blanco Amor (1919-1950)/ Xosé M. núñez Sexas. Anuario Brigantino 16, 1993.
- ↑ "Pr'os d'o agro" (21 de agosto de 1917); "Alma d'a raza" (7 de novembro de 1917); "Hirmandás agrarias" (7 de decembro de 1917); "Contas sinxelas" (20 de decembro de 1917); “Facendas” (7 de xaneiro de 1918); “Viandas” (20-21 de xaneiro de 1918); “O centraismo tráxico” (7 de febreiro de 1918); “Comparanzas, léndas e realidás” (7 de marzo de 1918); "Arelas d'un emigrado" (7 de xaneiro de 1919); "As autonomías (7 de febreiro de 1919); "En defensa d'o labrego" (21 de febreiro de 1919); "Sentimento autonomista do pobo español" (21 de abril de 1919); "Parés que dorme" (7 de maio de 1919); "Abesullemos o noso can" (21 de maio de 1919); "A nazonalizazón do chan" (7 de xuño de 1919); " A Don Xaime Solá" (21 de xuño de 1919); "O noso rexionalismo" (7 de xullo de 1919).
- ↑ Pastoriza Rozas, X. L. (2016). "Ramiro Isla Couto: pioneiro do nacionalismo alén mar". Repensando Galicia: As Irmandades da Fala (1916-1931). Comunicacións e ponencias.
Véxase tamén
editarLigazóns externas
editar- Francisco Lamas Barreiro (fillo) e Chita Lamas Barreiro (filla) no Álbum de Galicia. CCG.