Famagusta[1] (en grego: Αμμόχωστος, Ammójostos; en turco: Mağusa ou Gazimağusa) é unha cidade situada ao leste de Chipre, centro administrativo do distrito homónimo e baixo control da autoproclamada República Turca do Norte de Chipre. Ten 42,526 habitantes.

Modelo:Xeografía políticaFamagusta
Αμμόχωστος (el) Editar o valor en Wikidata
Imaxe

Localización
Mapa
 35°07′N 33°57′L / 35.12, 33.95
Estado non recoñecidoRepública Turca do Norte de Chipre
Distritos (pt) TraducirGazimağusa District (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Capital de
Poboación
Poboación40.920 (2011) Editar o valor en Wikidata
Xeografía
Altitude21 m Editar o valor en Wikidata
Datos históricos
Evento clave
17 de setembro de 1570Siege of Famagusta (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Identificador descritivo
Fuso horario
Outro
Irmandado con

Sitio webgazimagusabelediyesi.org Editar o valor en Wikidata

Como porto marítimo é un lugar de exportación de cítricos e outros produtos agrícolas-gandeiros. Nas súas proximidades atópanse as ruínas da antiga cidade de Salamina, destruída no ano 647.

O seu nome derivaríase do termo grego ammochostos (ἄμμος, χόω) que significa metido na area.

Historia

editar

Algúns historiadores din que foi fundada polo rei de Exipto Tolomeo II Filadelfo en 285 a. C. Pero da historia da cidade non se atopan restos máis aló do século VIII. Non hai certeza total, como se relaciona co dito por Lequien (II, 1065) que a sede ocupase o sitio de Arsínoe.

Famagusta prosperou no medio da destrución que se tiña nas veciñanzas de Salamina, a anterior capital da illa. No século XII a súa importancia era tal que Guy de Lusignan seleccionouna para que alí se coroase en 1191 ao Rei de Xerusalén e Chipre.

Os príncipes franceses fortificaron a cidade e no século XIII construíron a Catedral de San Nicolás, que foi transformada nunha mesquita.

Famagusta foi a sede da Diocese Latina do século XII e tivo bispos residentes até o final do século XVI.

A prosperidade de Famagusta non se viu afectada pola caída de Acre. En 1342, un escritor alemán describiuna como unha da máis ricas e fermosas cidades do mundo. A súa riqueza excedía a de Constantinopla e Venecia. Santa Brígida de Suecia, nas súas revelacións, compáraa con Sodoma e Gomorra.

 
Vista da praia en Famagusta.

A cidade foi capturada polos genoveses en 1374 e caeu en 1389 en mans dos venecianos, quen a retiveron até 1571. Estes transferiran a capital desde Nicosia en 1489.

O uso da pólvora e do canón fixeron necesario aos venecianos remodelar totalmente as defensas para que puidesen enfrontarse á artillaría. As torres medievais cadradas foron substituídas por unhas redondas e ao redor da muralla instaláronse unha serie de troneiras.

Finalmente e logo dun asedio de dez meses (1570-1571), que custou aos turcos 50.000 homes, a cidade rendeuse ao Imperio Otomán.

Desde a invasión turca ata o presente

editar

Durante a segunda fase da invasión turca de Chipre o 14 de agosto de 1974 a chaira de Mesaoria foi invadida polos tanques turcos e Famagusta foi bombardeada por avións turcos. Durou dous días para que o exército turco ocupase a cidade, antes de que a totalidade da poboación greco-chipriota de Famagusta fuxise aos campos circundantes. A maioría destes grecochipriotas creron que, unha vez que se calmase a violencia inicial, poderían regresar.[Cómpre referencia]

Como consecuencia dos ataques aéreos turcos, morreron decenas de civís, incluíndo turistas.[2]

A diferenza doutras partes das áreas controladas polos turcos de Chipre, o suburbio de Varosha, foi pechado inmediatamente despois de ser capturado e permanece pechado hoxe. Os grecochipriotas que fuxiron de Varosha non foron autorizados a regresar e os xornalistas están prohibidos. A cidade quedou conxelada no tempo, con casas, grandes almacéns e hoteis baleiros e saqueados, incluso os azulexos dos baños.

Referencias
  1. Benigno Fernández Salgado, ed. (2004). Dicionario Galaxia de usos e dificultades da lingua galega. Editorial Galaxia. p. 1304. ISBN 9788482887524. Famagusta (Chipre) 
  2. O'Malley, Brendan; Craig, Ian; Craig, Ian (2002). The Cyprus conspiracy : America, espionage, and the Turkish invasion. London: I.B. Tauris. pp. 192, 216. ISBN 978-1-86064-737-6. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar