Félix Rodríguez de la Fuente

Félix Samuel Rodríguez de la Fuente, nado en Poza de la Sal (provincia de Burgos), o 14 de marzo de 1928 e finado en Shaktoolik, Alasca, o 14 de marzo de 1980, foi un etólogo e divulgador ambientalista español. Licenciado en Medicina e autodidacta en bioloxía, foi pioneiro na defensa da natureza no Estado español. Sonada foi tamén a súa serie documental El Hombre y la Tierra, emitida por Televisión Española por primeira vez entre 1974 e 1980.

Félix Rodríguez de la Fuente

Biografía
Nacemento	14 de marzo de 1928 Poza de la Sal, España
Morte	14 de marzo de 1980 (52 anos) Shaktoolik, Estados Unidos de América (pt)
Causa da morte	accidente ou incidente de aviación
Lugar de sepultura	Burgos cemetery (en)
Educación	Facultade de Medicina da Universidade de Valladolid - licenciado en Medicina (1946–1953)
Actividade
Campo de traballo	Cetrería, etoloxía, natural science (en) e ecoloxía
Ocupación	biofilia (pt)
Período de actividade	1954 - 14 de marzo de 1980
Empregador	RTVE Base Aérea de Torrejón de Ardoz Editorial Salvat (pt) Vocento Aeroporto de Adolfo Suarez Madrid-Barajas
Membro de	Sociedad Española de Ornitología (1954–1980) Royal Academy of Veterinary Sciences of Spain (en)
Familia
Cónxuxe	Q124351766 (1966–1980)
Fillos	Odile Rodríguez de la Fuente
Pais	Samuel Rodríguez Rodríguez   e Marcelina de la Fuente Ibáñez
Premios
(2013)  doutor honoris causa pola Universidade de Burgos
Sinatura
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Traxectoria

Non comezou a súa escolarización ata 1938, polo que as súas incursións na natureza foron continuas durante toda a súa nenez, o que fixo que nacera nel unha sensación de proximidade cara á vida, tanto animal como vexetal, asimilando as relacións existentes entre tódolos integrantes do ecosistema. En Valladolid estudou Medicina, aínda que as súas saídas ó campo para observar a natureza seguían sendo moi habituais. Os falcóns que tanto chamaban a súa atención foron a causa da súa paixón pola cetrería. Tivo grande influencia nel o biólogo José Antonio Valverde, un dos creadores do Parque Nacional de Doñana.

En 1965 Félix aparece no programa Fin de Semana de Televisión Española cos seus falcóns, chamando a atención do público que insistía en velo novamente. Isto faría que tivese pequenas aparicións en televisión. O seu primeiro documental, Señores del Espacio (realizado grazas ó rei Saud de Arabia e varios aristócratas) tivo o suficiente éxito como para que lle permitise estudar en profundidade o comportamento dos lobos, chegando a convivir cunha manda. Ao ano seguinte dirixe a película Alas y garras, da cal tamén foi guionista, acadando o Arquero de Bronce do Festival de Cine de Xixón. Posteriormente participou en varios programas de radio e televisión, entre os que destaca Planeta Azul. Viaxou por África e percorreu, entre outros países, Tanzania e Kenya onde fixo cinco episodios da serie A toda plana. Foi o coordinador dos equipos que elaboraron e publicaron as coleccións de libros tituladas: Fauna, Los Cuadernos de Campo e Fauna Ibérica. Co título desta última tamén realizou un programa televisivo.

No plano do activismo medioambiental, colaborou na fundación da Asociación para la Defensa de la Naturaleza (Adena), a delegación española do Fondo Mundial para a Vida Salvaxe (W.W.F.) e foi membro do Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC).

El Hombre y la Tierra

En 1974 iniciou o proxecto máis ambicioso: El hombre y la tierra, nas súas tres series: venezolana, ibérica e norteamericana. A serie venezolana contou con 18 capítulos rodados en Los Llanos, no Orinoco e no Amazonas. A serie ibérica constou de tres partes completadas e unha inconclusa, mentres que da serie norteamericana só puido rematar a parte adicada ao Canadá e rodar dous capítulos en Alasca. En total, foron 124 capítulos, a maioría pertencentes á serie ibérica, cunha recoñecida banda sonora composta por Antón García Abril. Entre os fitos acadados por El Hombre y la Tierra cómpre salientar a filmación por vez primeira dalgúns animais, coma o aguaneiro, ou a rodaxe de escenas memorables como os labores de caza efectuados por mandas de lobos ou a captura dun carneiro bravo por unha aguia real. Estas escenas conseguíronse grazas a animais troquelados, quere dicir, animais afeitos á presenza humana pero sen estaren domesticados, polo que conservan as súas pautas naturais de comportamento.

Falecemento

Precisamente cando estaba rodando un episodio da serie norteamericana, e mentres filmaba unha carreira de cans de zorra na National Eskimo Dog Race Contest en Shaktoolik (Alasca), a avioneta na que ía estrelouse como consecuencia do desprendemento dun dos hidropatíns que desequilibrou ao aparello. Ademais de Félix, faleceron o piloto Warren Dobson, o cámara de TVE Teodoro Roa e o axudante Alberto Mariano Huéscar. O sinistro aconteceu en Shaktoolik, poboación de esquimós situada a 25 km da costa do Mar de Bering.

Foi soterrado na súa localidade natal o 19 de marzo de 1980, aínda que no mes de xuño do mesmo ano os seus restos mortais foron trasladados ao cemiterio de Burgos, onde descansan nun panteón deseñado polo arquitecto Miguel Fisac xunto a unha escultura na súa memoria elaborada por Pablo Serrano.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• felix25.com (en castelán)