Exército de Galicia

O Exército de Galicia foi unha unidade militar española formada a finais de xuño de 1808 para facer fronte á Grande Armée de Napoleón, sobre todo na zona da cordilleira Cantábrica, durante a guerra de Independencia española.

Formado por 43 000 soldados regulares, polo menos sobre o papel, o seu primeiro comandante foi o mozo xeneral Blake, quen tivo que entregar o mando ao xeneral Pedro Caro e Sureda, III marqués de La Romana en novembro de 1808, cando a recentemente formada Xunta Central decreta a incorporación do Exército de Galicia, agora composto por 12 000 homes, xunto co Exército de Asturias, e os homes do marqués de La Romana vindos de Dinamarca, para formar o 1º Exército da Esquerda, un dos catro grandes novos corpos do reestruturado Exército de España.

1808

Batalla de Medina de Rioseco (14 de xullo)

Artigo principal: Batalla de Medina de Rioseco.

Tras a derrota na batalla de Cabezón, a mediados de xuño, do pequeno Exército de Castela comandado polo xeneral Cuesta, derrota que lle obrigou a Cuesta entregar Valladolid ao xeneral Lasalle e fuxir a Benavente, a Blake ordenáronlle unirse as súas tropas ás de Cuesta. Blake orixinalmente rexeitara unha petición neste sentido, alegando que aos seus homes lles faltaba aínda formación e que ao efectivo lle faltaban aínda moitos homes. Cando Blake emprendeu o camiño para unirse con Costa, contaba con 27 000 soldados de pé e 150 homes de a cabalo. Tras deixar diversas guarnicións polo camiño para controlar os desfiladeiros, ao chegar Blake a Benavente, as forzas combinadas súas e de Cuesta foron de 22 000 homes.

Con todo, impondo a súa antigüidade no mando sobre os criterios de Blake, Cuesta insistiu en dirixir as forzas combinadas cara a Valladolid, sede da súa capitanía xeneral para retomala. Saíndo de Benavente o 12 de xullo, e desconcertadas por unha clara falta de coordinación nos mandos, as tropas españolas sufriron unha derrota importante en Medina de Rioseco o día 14, co mariscal Jean-Baptiste Bessières aproveitando a separación entre as tropas de Blake e as de Cuesta, que quedara atrás, cerca da propia vila.

A mediados do mes de setembro de 1808, o Exército de Galicia estaba composto por 22 728 infantes e 400 cabalos en catro divisións, co marqués de Portago ao mando da 4.ª división.

Bilbao (11 de outubro)

O 11 de outubro Blake en persoa recupera a Bilbao, obrigando a Merlin abandonar a cidade pouco despois de que o mariscal Ney a recuperase.

Batalla de Pancorbo (31 de outubro)

Artigo principal: Batalla de Pancorbo.

O 31 de outubro, os 26 000 franceses do 4.º Corpo, baixo mariscal Lefebvre, atacan aos 16 500 homes de Blake en Pancorbo.

O efectivo de Blake estaba composto pola 1.ª división do xeneral Figueroa; a división do xeneral Martinengo; 3.ª división ao mando de xeneral Riquelme; a vangarda do xeneral Mendizabal e a reserva do xeneral Mahy.

Batalla de Valmaseda (6 de novembro)

Artigo principal: Batalla de Valmaseda.

A que sería a última vitoria militar española de 1808 resultou ser unha simple vitoria táctica, que non cambiaría o curso da guerra.^{[Cómpre referencia]}

Batalla de Espinosa de los Monteros (10 e 11 de novembro)

Artigo principal: Batalla de Espinosa de los Monteros.

1809

Batalla de Villafranca (17 de marzo)

Artigo principal: Batalla de Villafranca.

1813

Batalla de San Marcial (31 de agosto)

Artigo principal: Batalla de San Marcial (1813).

Na batalla de San Marcial, o IV Exército, co xeneral Manuel Freire ao mando, e que derrota as tropas do mariscal Soult, tamén é coñecido como o Exército de Galicia.